En .... de winnaars zijn ...

18 juni 2010
De overwinning van de N-VA bij de federale verkiezingen is vooral een overwinning van partijvoorzitter Bart De Wever. Bijna 95 procent van de N-VA-kiezers die een voorkeurstem uitbrachten, kleurden ook het bolletje achter de naam van De Wever. Dat zeggen de onderzoekers van de Hogeschool Gent die een analyse van de verkiezingsuitslag hebben gemaakt. Ondanks de monsterscore van De Wever, die op 13 juni als lijsttrekker voor de Senaat 785.776 voorkeurstemmen behaalde, zegt de hogeschool dat de N-VA bij de verkiezingen een 'historisch laag' percentage voorkeurstemmen heeft behaald. Bovendien brachten N-VA-kiezers op de Senaatslijst (65 procent) veel meer een voorkeurstem uit dan op de Kamerlijst (41 procent). Dat versterkt het beeld van De Wever als stemmentrekker, aldus onderzoeker Bram Wauters. Hij noemt die kloof van 24 procent tussen Kamer en Senaat nooit gezien. Van alle N-VA-kiezers die een voorkeurstem uitbrachten op 13 juni stemde 94,7 procent ook voor De Wever. In de kieskring Leuven bijvoorbeeld, waar de relatief onbekende Theo Francken de lijst trok, brachten slechts drie N-VA-kiezers op tien een voorkeurstem uit.

18 juni 2010
Twee derde van de N-VA-kiezers tijdens de voorbije parlementsverkiezingen is nieuw. De partij rekruteerde vooral bij voormalige CD&V- en Vlaams Belangstemmers. Dat melden Het Nieuwsblad en De Standaard vrijdag op basis van een onderzoek door Indigov Politics. De partij van Bart De Wever groeide tussen 2009 en 2010 van 13,1 procent tot 27,9 procent. Slechts 31,7 procent van de huidige N-VA-stemmers had dat bij de Vlaamse verkiezingen van 2009 ook gedaan. Twee op de drie kiezers zijn dus nieuw, blijkt uit het postelectoraal onderzoek dat tussen 13 en 15 juni online uitgevoerd werd bij 7.000 kiezers. Heel wat van die nieuwe kiezers kwamen over van CD&V (16,8 procent) en van Vlaams Belang (10,6 procent). Daarna volgen Open VLD (8,6 procent) en Lijst Dedecker (6,7 procent). Slechts 5,7 procent van de nieuwe kiezers komt van de SP.A.

14 juni 2010
N-VA wordt met 27 Kamerzetels de grootste partij van België, een winst van maar liefst 19 zetels. In de Senaat sleept de partij van Bart De Wever 9 zetels in de wacht, een winst van 8.

KAMER VAN VOLKSVERTEGENWOORDIGERS:

N-VA: 27 zetels (+19)
CD&V: 17 (-6)
Open VLD: 13 (-5)
SP.A: 13 (-1)
Vlaams Belang: 12 (-4)
Groen!: 5 (+1)
LDD: 1 (-4)

PS: 26 (+5)
MR: 18 (-5)
CDH: 9 (-1)
Ecolo: 8
Parti Populaire: 1

SENAAT:

N-VA: 9 (+8)
CD&V: 4 (-4)
SP.A: 4
Open VLD: 4 (-2)
Vlaams Belang: 3 (-2)
Groen!: 1

PS: 7 (-3)
MR: 4 (-2)
CDH: 2
Ecolo: 2

14 juni 2010
N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft zondag voor de Senaat een monsterscore van 785.776 voorkeurstemmen gehaald. Hij blijft daarmee net onder het de fenomenale score van Yves Leterme in 2007 (796.512). De Wever blaast de concurrentie wel weg. Zo is CD&V-voorzitster Marianne Thyssen op ruime afstand tweede met 322.540 voorkeurstemmen. Open Vld-voorzitter Alexander De Croo kreeg 301.917 stemmen achter zijn naam. Op plaats vier staat de eerste Franstalige, PS-kopstuk Paul Magnette met 264.167 voorkeurstemmen. VB-lijsttrekker Filip Dewinter vervolledigt de top vijf met 200.024 stemmen.

De top 10:
1. Bart De Wever (785.776)
2. Marianne Thyssen (322.540)
3. Alexander De Croo (301.917)
4. Paul Magnette (264.167)
5. Filip Dewinter (200.024)
6. Johan Vande Lanotte (188.811)
7. Frank Vandenbroucke (177.663)
8. Armand De Decker (148.673)
9. Rik Torfs (143.603)
10. Louis Michel (127.878)

13 juni 2010
In Wallonië is de PS na de federale verkiezingen weer de grootste partij. Partijvoorzitter Elio Di Rupo stak zondagavond de hand uit naar de Vlaamse kiezers. Volgens Di Rupo moet er aan Franstalige kant geluisterd worden naar het 'sterke signaal" uit Vlaanderen. 'Een groot deel van de Vlamingen wil dat ons land op institutioneel vlak evolueert. Dat signaal moet gehoord worden", aldus Di Rupo. Voor de PS-voorzitter moeten Franstaligen en Vlamingen een stap naar elkaar zetten en tonen dat een evenwichtig akkoord over de staatshervorming mogelijk is. Di Rupo wees er zondagavond ook op dat de socialisten (PS en SP.A) weer de grootste politieke familie van België zijn geworden.

13 juni 2010
De N-VA wordt inzake Kamerzetels de grootste partij in België. Dat blijkt uit een extrapolatie van professor Kris Deschouwer. Dat betekent dat het initiatiefrecht voor de regeringsvorming bij de Vlaams-nationalisten ligt. Volgens Deschouwer stevent de partij van voorzitter Bart De Wever af op 30 zetels in de Kamer, een winst van 22. De PS haalt 26 zetels, een winst van zes. De MR zou 17 zetels behalen. Aan Vlaamse kant zou de SP.A 13 zetels behalen, een verlies van één. Open VLD verliest volgens de prognose 6 zetels en komt op 12. Ook Vlaams Belang haalt 12 zetels, een verlies van vier zetels. Groen! blijft status quo op vier zetels. Lijst Dedecker verliest vier zetels en houdt er nog één over.

Wat schrijven experten op het knackforum?

Een kommentator stelt dat de volgende verkiezingsuitslagen nu al kunnen geschreven worden. Sp.a wint want de kiezers liggen niet wakker van communitaire thema's en willen socio-economische maatregelen; cd&v wint want de kiezer heeft voor redelijkheid gekozen en houdt van volgehouden inspanning; open-vld wint want de verjongingskuur werpt nu zijn vruchten af; vb wint want de ontgoochelde vlamingen keren terug naar de stal na de toegevingen van nva; nva verliest want ze hebben geprobeerd en hebben een mislukt overleg achter de rug. Zo fungeert nu eenmaal het circus maximus van het politiekspel.

Hierop wordt gerepliceerd dat men dit in Nederland ook meegemaakt heeft met de heropstanding van het op een bepaald moment bijna doodgewaande D66, dat zijn kiezers naar de SP van Jan Marynissen heeft zien vertrekken en die nu terug gekeerd zijn. De wet van de politieke communicerende vaten? En bij de volgende verkiezingen keren hoogstwaarschijnlijk ook veel kiezers van het CDA in Nederland als van de CD&V in Vlaanderen terug naar hun oorspronkelijke schaapsstal.

Een andere kommentator vermoedt dat de kiezers die nu overgegaan zijn van VB naar NVA gewoon ingezien hebben dat een meer redelijke en gematigde koers op termijn ook goed is voor het Vlaamse ideaal en dat een extreem vijanddenken nu ook niet echt tot positieve resultaten zal leiden. Kiezers beginnen dat door te krijgen en opteren bij voorkeur voor een meer positief en realistisch alternatief.

Wat wel juist is, dixit een vierde kommentator, is dat het NVA het nationalistisch standpunt van het VB meer naar voren heeft geschoven zonder het daarom te hebben over het Eigen Volk Eerst. En dat verklaart het succes van De Wever.

Het succes van De Wever verklaren vanuit een nationalistisch Vlaamse invalshoek is veel te eng, verduidelijkt weer een andere kommentator. Waar komen die Vlaams nationalisten dan ineens vandaan? De omstandigheden waren gewoon perfect op maat van De Wever geschreven. Hij was het enige geloofwaardige alternatief. De CD&V kwam al zwaar beschadigd uit de regeringsval en wist geen geloofwaardige campagne op te zetten. De VLD werd geleid door een dilettant die zichzelf en de nieuwe orde wou bewijzen en zichzelf daarmee in de voet schoot en zijn partij zwaar verwondde. De SPA zat al op een historisch dieptepunt en wist zich uit de communautaire knoeiboel te houden. LDD ging uiteindelijk aan de onmacht van zijn eigen leider ten onder. Groen trekt nog steeds maar een handvol kiezers aan. Vooral waren de Vlaamse kiezers het geterg van de Walen beu en de onmacht van de regeringspartijen om daar iets tegenvoer te stellen. Ik voorspel dat die omstandigheden zich nooit meer zullen herhalen.

De pessimist van dienst stelt, ten slotte, dat het een raadsel is voor hem dat kiezers vallen voor het volgende. De NVA heeft jarenlang gestookt tegen walen/immigranten/werklozen, heeft leugens verkocht onder meer België is failliet en heeft rare beloften gedaan: 'in een zelfstandig Vlaanderen zal het beter gaan'. Deze drie vaststellingen kunnen ook gelezen worden als wij zijn goed en de anderen zijn slecht, de federale overheid heeft te weinig geld, de regio’ss krijgen te veel en het geld wordt gedeeltelijk over de balk gesmeten onder de vorm van nodeloze subsidies aan particulieren en bedrijven en in een zelfstandig Vlaanderen kan gemakkelijker een (uiterst) rechtse staat gevestigd worden en lonen en uitkeringen, zoals pensioenen, sterk worden verminderd ten behoeve van de aandeelhouders. In plaats van "nil volentibus arduum" past "liegen loont" beter bij de NVA.

Het NVA had een coherent programma zonder veel blabla en vooral economisch gericht, waarbij het communautaire slechts een noodzakelijke te nemen hinderpaal was. Een enkele journalist wees op de economische inhoud, maar de meeste anderen schonken er geen aandacht aan, en langs Waalse kant bleken ze zelfs compleet blind daarvoor. De Vlaming koos voor zijn economie en zijn welvaart. De Wever kan het communautaire wat verwaarlozen, maar niet het economische, want dit zou het einde van de partij zijn. De Croo besefte dit na verkiezingen maar al te goed.

We zouden "de Vlaming" toch maar beter niet over het paard tillen, nietwaar? Want ik durf er een bak pilsjes op verwedden dat vrijwel niemand, zegge hoogstens 5 % van de NVA-kiezers, het programma van die partij gelezen heeft. Mijns inziens was voor wie zijn ogen en oren open hield hield de tendens duidelijk: een wil, een consensus om eens en voor altijd een halt toe te roepen aan de leugens en het bedrog. Binnen de kring van kiezers die niet zijn vastgeketend aan een of andere partij. En zoals helaas vrijwel altijd heeft dit soort "volkswoede" zich vastgeklampt aan één enkele persoon. De nuchtere cijfers gestaafd te zien. 65 % in de Senaat tegen maar 41 % in de kamer van volksvertegenwoordigers, dat is hoe dan ook een al te groot en allesbehalve geruststellend verschil. Zo worden de eendagsvliegen geboren en verdwijnen ze even snel - denken we maar aan de opgang en afgang van de Jean-Marie uit Oostende. Het kan natuurlijk ook anders evolueren en hopelijk evolueert het anders, maar het zal zwaar werken worden voor Bartje & Co., en bepaald voor de Co. om dit soort valkuil te ontlopen.

De NVA dankt haar electoraal succes aan de wever. Dat is als stellen dat heet water warm is. De vraag is: waaraan dankt De Wever zijn electoraal succes. Het antwoord is: hij vertolkt op een briljante manier wat de zogenaamde grondstroom van Vlaanderen wilt.

De pessimist beweert dat NVA eigenlijk N-V(OK)A is. Het communautaire is maar bedoeld om kiesvee te lokken. Welk voordeel zou Vlaanderen erbij hebben de kinderbijslag te privatiseren? Geen. Maar dat lezen de kommentatoren natuurlijk niet.

Het is inderdaad wenselijk dat we partijprogramma's zouden doornemen vooraleer ons democratisch uit te spreken in een stemhokje. En eigenlijk hoef je daar niet mee te wachten tot een week voor de verkiezingen. Maar wie worstelt er nu graag doorheen 50, 70 of meer blz. doorgaans saai verwoorde materie van, in Vlaanderen alleen al, 7 politieke partijen? Wij vestigen ons oordeel voor het overgrote merendeel op enkele slogans, bon mots, krantentitels, populistische kreten, sympathieke en onsympathieke koppen en ingewortelde tradities. Wij zijn een tot intellectuele luiheid neigend kiespubliek en dus produceren wij tot intellectuele luiheid neigende politieke vertegenwoordigers. Heb mezelf voorgenomen om die programma's toch eens grondig door te nemen, te starten met dat van de NVA. Goed wetende dat het een loodzware onderneming zou worden. Maar in de hoop dat ik daarna met meer inzicht en kennis de soms pittige en kleurrijke debatten op dit forum zal kunnen volgen. Een ding heb ik alvast begrepen, goed halfweg de NVA-turf: mijn vooroordeel dat de partij op het sociale en verzorgingsvlak een ultraliberale privatisering voorstaat, met als gevolg een steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk, heb ik al moeten bijsturen. Afgaand op wat er geschreven staat (het moet natuurlijk nog in actief beleid worden omgezet), moet ik tot het besluit komen dat het verhaal in grote lijnen (niet in alle details) overeenkomt met wat ik erover denk. En, voor die enkeling die het nog niet zou weten, ik hoor tot het rood kiesvee. Met nieuwe hoop stort ik me dus op de rest van het NVA-programma en op dat van de andere partijen. Het risico op een mentale depressie nemen we er dan maar bij.

Of de overwinning van de NVA al dan niet te wijten is aan de invloed van Bart De Wever schept eigenlijk nogal wat minder problemen dan de invloed die Luc Cortebeeck op zijn eigen troepen heeft. Er gaat geen congres voorbij of het ACV staat daar te pronken met 1,6 miljoen leden terwijl men kan gerust kan stellen dat pakweg 80% daarvan het ordewoord van de Voorzitter niet heeft gevolgd. De verkiezingsuitslag zegt dus meer over de positie van Luc dan over die van Bart.