Knack (dd 6 september 2007): “Op een moment dat het federale parlement zich opmaakt om de discussie over de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde (B-H-V) aan te gaan, geeft Brussels minister-president Charles Picqué (PS) een schot voor de boeg. In enkele interviews met Franstalige kranten zegt Picqué donderdag dat een uitbreiding van het Brussels gewest een tegengewicht moet vormen voor een eventuele splitsing. Bij een splitsing zijn er volgens Picqué garanties nodig inzake de rechten van de Franstaligen in de rand rond Brussel en over de uitbreiding van het Brussels gewest, met waarborgen voor een goede werking. Dat laatste komt volgens Picqué neer op een herfinanciering. "Dat is de prijs die de Vlamingen moeten betalen", aldus Picqué. Picqué wijst erop dat B-H-V de laatste institutionele verbinding is tussen Brussel en zijn hinterland, dat Brussel en Wallonië met elkaar verbindt. "Als B-H-V zou verdwijnen, bevinden we ons in het scenario van een historische en onomkeerbare insluiting van Brussel in Vlaanderen", zo luidt het”.
Opmerkelijk hoe “Survival, or how to survive Murphy's Law” van het Nederlandse TamTam theater een perfect illustratie is, met een grote dosis zwarte humor, van wat Charles Picqué verwoordt.
(Tussen haakjes onze aanpassingen).
We volgen de lotgevallen van de door het leven getekende K (Picqué) die op een vreemd, droog, onvruchtbaar en armzalig stuk land (Brussel) woont in een armzalige hut. Maar of hij daar veilig is voor Murphy's (Vlaanderen) tentakels is nog maar de vraag. Hij lijkt ongezond en neerslachtig. Maar af en toe barst hij opeens in woede uit. Soms lijkt hij in zijn hut op iets te broeden. Maar meestal loopt hij rond, verzonken en hinkend in gedachten. Zijn haveloze onderkomen lijkt op dat van vele havenots in de wereld: een afspiegeling van zijn karakter en geestesgesteldheid. Het liefst wordt K met rust gelaten, Maar de mensen wantrouwen hem ten zeerste. Ze staan te trappelen om Murphy een handje te helpen. Omdat ze niet precies weten wat hij uitvoert, en hem eerder kwijt zijn dan rijk. Het minste of geringste dat hij doet zet kwaad bloed. Steeds ziet het ernaar uit dat hij zich haast alles laat welgevallen, en genoegen neemt met steeds minder bewegings- en leefruimte. Maar als hij teveel getergd wordt ontwaakt de woede in hem. Zal hij met een verrassing komen waar velen versteld van zullen staan en reden hebben tot knarsentanden?
Opmerkelijk hoe “Survival, or how to survive Murphy's Law” van het Nederlandse TamTam theater een perfect illustratie is, met een grote dosis zwarte humor, van wat Charles Picqué verwoordt.
(Tussen haakjes onze aanpassingen).
We volgen de lotgevallen van de door het leven getekende K (Picqué) die op een vreemd, droog, onvruchtbaar en armzalig stuk land (Brussel) woont in een armzalige hut. Maar of hij daar veilig is voor Murphy's (Vlaanderen) tentakels is nog maar de vraag. Hij lijkt ongezond en neerslachtig. Maar af en toe barst hij opeens in woede uit. Soms lijkt hij in zijn hut op iets te broeden. Maar meestal loopt hij rond, verzonken en hinkend in gedachten. Zijn haveloze onderkomen lijkt op dat van vele havenots in de wereld: een afspiegeling van zijn karakter en geestesgesteldheid. Het liefst wordt K met rust gelaten, Maar de mensen wantrouwen hem ten zeerste. Ze staan te trappelen om Murphy een handje te helpen. Omdat ze niet precies weten wat hij uitvoert, en hem eerder kwijt zijn dan rijk. Het minste of geringste dat hij doet zet kwaad bloed. Steeds ziet het ernaar uit dat hij zich haast alles laat welgevallen, en genoegen neemt met steeds minder bewegings- en leefruimte. Maar als hij teveel getergd wordt ontwaakt de woede in hem. Zal hij met een verrassing komen waar velen versteld van zullen staan en reden hebben tot knarsentanden?
