The story about Marianne, a beaver and a beaver cleaver, some knickers and a few pants-at-ankles and a zillion other things to stimulate the brain.
In de tijd toen de dieren nog spraken, begon op 31 mei 2010 in het landelijk, idyllische dorpje Ganshoren het verhaal met de opmerking van de Meisjes van den Inno over Marianne die zich zonet geout had. "’Op zijn vrouwtjes’ ze zei het godbetert op zijn vrouwtjes. Ons mogen ze eens uitleggen wat dat dan wel mag zijn dat ‘op zijn vrouwtjes’?” “Op zijn vrouwtjes zijn dat niet de mannen die zittend plassen, die koffie nippen met een gestrekt pinkje of lambic met suiker drinken? Wat vrouwen als vrouwtjes doen is ons ook bekend, met name alles”, lieten de Meisjes nog aanvullend optekenen.
Een zéér godvrezend man, residerend in het pastorale dorpje Zoutleeuw, reageerde onmiddellijk, niet gespeend van een collère zoals die zich enkel in Haspengouw manifesteert. “Meisjes, dat is een seksistische opmerking en jullie hebben het zelfs niet door”, brieste hij verontwaardigd met staccato stem!
“Waar komt die uitdrukking ‘op z’n meisjes’ vandaan”, vroeg Scherpschutter terzijde en fronste zijn wenkbrouwen zoals enkel pistoleros dat kunnen, die vingervlugge en scherp schietende sheriffs of outlaws van het type Wyatt Earp of Billy the Kid, of de gunmen of gunslingers of sharpshooters of snipers. “Wie is er, in verband met Marianne, de bedenker van? Ik heb de indruk dat de Meisjes de uitdrukking ergens anders hebben opgevangen en er commentaar op geven, dus niet de bedenker ervan zijn? Maar ik zou niet weten waar”.
“Gelukkig”, riepen de Meisjes het proestend en unisono uit, “gelukkig voor onze godvruchtige Mijnheer uit Zoutleeuw komen wij net uit een overheerlijk weekje vakantie terug en hebben we momenteel geen zin om ons met zijn gezeik te vermaken. Maar wat seksisme betreft weet iedereen wel wie de koning is. Vrouwonvriendelijkheid druipt van Mjnheer af”. Er vilein aan toe voegend: “En zet in het vervolg de bril omhoog”.
Anka Coppens intervenieerde en opperde met een zekere stelligheid dat Marianne zélf de uitdrukking "op zijn vrouwtjes" gelanceerd had op de website van DS, geloof het of niet. En als bij toeval wil nu ene Alexandra dit soort van bronnen binnenkort openbaar verbranden op een plein in A, aan de voet van het Rubensstandbeeld.
“Die dekselse Anka”, schaterde Scherpschutter het uit, “ze heeft nog gelijk ook, dat zal onze Man van Zoutleeuw leuk vinden. DS citeerde Marianne als volgt: ‘Ik heb het altijd op zijn vrouwtjes gezegd. Vrouwen zijn altijd wat voorzichtiger, ook al hebben ze wel degelijk ambitie’”. “Van het tweede deel van de uitspraak, zullen de meesten niet opkijken”, poneerde Scherpschutter, “het probleem zit ‘m eerder in de uitdrukking ‘op z’n vrouwtjes’. Een beetje rare manier van praten. Wat zou het tegendeel moeten zijn? Op z’n heertjes”? En Scherpschutter citeerde prompt uit een verklaring van een vooraanstaand persoon: “Ik heb het altijd op zijn heertjes gedaan, dixit Kris, en in tegenstelling tot Marianne, die alles op haar elfendertigst doet, doe ik het ook altijd op z’n janboerenfluitjes.“
“I hate the smell of sexism in the morning”, jeremiëerde, “the day after”, ene Agnes uit volle borst in de “wee wee hours of the morning”.
In het pastorale Leeuw, waar in zeer lang vervlogen tijden de zee zout afzette, werd die ochtend DS letter per letter ontrafeld. Ook tussen de regels. Als het maar letterlijk en figuurlijk met "regels" te maken heeft, is men er altijd snel bij in die streek van Haspengouw. Althans dat is de perceptie. “Ik had dat aanminnige Anka niet nodig”, orakelde onze Man uit Zoutleeuw, “om te weten wat ons Marianne precies had gezegd. Ik opperde tegen de Meisjes ‘dat is een seksistische opmerking’ en dat sloeg niet op wat hare Cd&V hoogheid zei, maar op wat de Meisjes zeiden. De meisjes zeiden namelijk: ‘Op zijn vrouwtjes zijn mannen die zittend plassen, die koffie nippen met een gestrekt pinkje of lambic met suiker drinken’”. “God, wat word ik hier moe van”, riep onze Man uit Zoutleeuw nog hulpeloos uit.
“Ik vind het persoonlijk zelden aanminnige tafereeltjes”, repliceerde Anka, “maar in het Midden Oosten, lato sensu, zijn er véél mannen die zittend of hurkend plassen én hun thee met gestrekt pinkje drinken! Van lambic met suiker weet ik het niet zo zeker. De verklaring is eenvoudig. Met die soepjurken aan kúnnen ze niet rechtopstaand plassen, niet om anatomische maar om vestimentaire redenen. Zelfs soldaten in de Pakistaanse North West Frontier Province, de streek waar bin-Laden zich thans zou schuilhouden, heb ik het vaak zien doen en zelfs ongemerkt gefilmd. Hun wapen, dat om te vuren, bedoel ik, niet dat om te wateren, houden ze ondertussen wél vast. Bijzonder moe schijnen ze daar overigens op het eerste gezicht niet door te worden, al heb ik de vraag eerlijk gezegd nooit uitdrukkelijk gesteld. Nog geen twee minuten later proberen ze weeral heroïne te verkopen. Maar ter zake: Marianne doet het, na zich nu dus ‘geout’ te hebben ‘op zijn mannetjes’, voortaan niet meer op zijn vrouwtjes, maar vergeet niet 'alpha males' laten zich ook flink naaien. Im Westen nichts Neues und bei Marianne leider auch nicht”.
Na deze uiterst informatieve en “to the point”-interventie van Anka liet Scherpschutter optekenen dat hij het zo niet verstaan had. “ Ik heb trouwens nog steeds moeite om het zo te verstaan, ook al lijken de zaken voor sommigen in Haspengouw zo klaar als een klontje. Ik weet het, je wordt er moe van, maar je bent er zelf over begonnen, hè? Voor de voorzichtigheid heb ik nog even de betekenis van ‘seksisme’ opgezocht in Van Dale.
Het woord kan hier enkel van toepassing zijn op betekenis 2, namelijk taaluiting die discrimineert op grond van geslacht. Het gaat immers om een taaluiting, niet om een handeling in het sociale verkeer, zoals het aannemen van personeel of iets dergelijks. Ik vind dan toch dat hetgeen Marianne zei daar eerder voor in aanmerking komt, dan de wat koddige vergelijkingen van de Meisjes. De vergelijkingen van de Meisjes zijn overduidelijk schertsend bedoeld, zoals ook mijn opmerkingen over haar griezelig magere en broze verschijning schertsend bedoeld zijn. Ook scherts kan de grenzen van het aanvaardbare overschrijden, dat is zo, maar scherts over de wijze van plassen of het drinken van koffie? De woorden van Marianne, ‘ik heb het altijd op z’n meisjes gedaan’, blijf ik toch raar vinden. Alsof ze het heeft over een manier van doen die onlosmakelijk is verbonden met een geslacht dat toch niet helemaal comme il faut is. Zo van ‘ach ja, meisjes zijn leuk, maar hopelijk wordt het volgende keer toch een jongetje’”.
In een parallel universum, reminiscent aan David Lynch’s Twin Peaks, speelde zich het volgende af.
Op diezelfde dag, 1 juni 2010 dus, maar enkele uren later, vervolgde Scherpshutter zijn briljant discours. “Ja ja, we kunnen er wel grappig over gaan zitten doen, maar dankzij Knacke le Zoute is er nog slechts één vraag die de gemoederen hier bezig houdt: ‘laat Ward de Bever na de verkiezingen nu zijn broek zakken of niet?’
Een rondvraag leerde dat voorspellingen doen voorlopig een hachelijke zaak bleef. Marianne : Frankly my dear, I don’t give a damn. Madame Non : Go ahead, make my day! Agnes Ostic: De Macht Wacht. De Meisjes van de Inno: It ain’t what you do it’s the way that you do it. Zoutleeuw: Alles stroomt, behalve de broek van de Wever. Hadiecee: Haec brevis est nostrorum summa malorum! (zo zout heb ik het nog nooit gevreten!). Anka Coppens: Tiratore di scelto, sai che ti dico, sei un gran figlio di ...”.
“Als Bart al zijn broek zal laten zakken, dan zal het zijn omdat hij Marianne op de knieën dwingt!” dropte ene Jacob vanaf het eerste balcon als boutade in het midden.
“Saltimbocco”, slaakte Hadiecee, “yam, yam”.
In de aangrenzende bakkerij, merkte Miene fijntjes op: “we zullen zien of Bart De Wever na de verkiezingen zijn broek zal laten zakken. Marianne heeft zichzelf in ieder geval al sterk geoefend in de houding van een politieke lichtekooi. Daar hoeven we zelfs de uitslag van de verkiezingen niet voor af te wachten”.
Scherpschutter, zijn Italiaanse naam cecchino waardig, repliceerde: “I shot a weaver, not a beaver, in my pajamas. How he got into my pajamas, I will never know”.
“Ik denk”, verduidelijkte Anka, “dat we nu zéér dicht in de buurt beginnen te komen van wat Marianne met haar uitdrukking bedoelt. Ik weet niet of de ‘ratio’ van de Man uit Zoutleeuw de analogie zal kunnen bevatten”.
“Ja maar, doet hij het nu of doet hij het niet”, riepen de Meisjes unisono, als een geölied Grieks klaagkoor, “en wat denkt ons Marianne daarover, net nu ze zich geout heeft? Zich outen op zijn vrouwtjes. Het premierschap is net als vrijen. We willen het wel, maar zeggen het niet met zoveel woorden, op zijn meisjes quoi”.
“Snel vrijen, is zo dom als snel rijden”, borrelde op vanuit een biechtstoel!
“Mmmmaarrr” stotterde onze Man uit Zoutleeuw, “dat van die beaver dat is een uitspraak van Groucho Marx. Ik heb Basic Instinct gezien en haar beaver is mij niet ontgaan. Groucho had trouwens geen echte snor, dit in tegenstelling tot Sharon Stone”.
“De hamvraag is”, zo verduidelijkte een intellectueel uitziende voorbijganger aan de querullanten, “wie ziet eerst wat? Marianne’s beaver of de beaver cleaver van Bart”.
“Qui, c’e altri figli e figlie di puttana!”, bulderde Anka plotseling. “En wat komt die beaver van Sharon Stone, die me overigens worst zal wezen, hier ineens piepen, Zoutleeuw? Heb ik iets gemist? Maar jouw 'basic instincts' zijn nog in orde, zoveel is duidelijk. De echter hamvraag, misschien wel spek voor de bek van Jan Jambon, lijkt me eerder ‘als De Wever zijn broek laat zakken, doet hij dat dan al dan niet ‘op zijn vrouwtjes?!’ of 'op z’n hondjes'? Je mag er eigenlijk niet aan denken!” besloot Anka met legato stem.
“Beaver is een niet helemaal onschuldig woord in het Engels”, onderstreepte Scherpschutter. “Dit gecombineerd met een befaamde scène uit de film Basic Instinct, die bekend staat als de ‘pussy flash’, jaagt de thermometer en de fantasie hier en daar vervaarlijk de hoogte in. Er zit ook een grappige verwijzing naar de secundaire betekenis van het woord in een bepaalde scène in de komedie The Naked Gun: From the files of Police Squad. Hoe het precies zit met de snor van Sharon Stone heb ik voorlopig nog niet ontdekt”.
Op rustige docerende wijze voegde Anka hier verder aan toe: “De vergelijking met dat eerder ruige knaagdiertje stamt natuurlijk uit de vorige eeuw, toen het cultiveren van schaamhaar, waarvan Hadiecee beweert dat het terugkomt, hetgeen jammer genoeg juist is, zij het niet in de zin die hij bedoelt, nog heel gewoon was. De snor die onze Man uit Zoutleeuw bij Sharon Stone meende te ontwaren dient allicht in dezelfde periode, the centuries B.W. of ‘before waxing’ dus, gesitueerd te worden.
Hoe het met onze politici zit, vooral dan Marianne en Bart, zullen we te weten komen na 13 juni, wanneer iedereen denkt dat eindelijk de maskers / broeken zullen afvallen en Bart hopelijk ook een beetje”.
Een kreet van de Meisjes weergalmde: “Alstublieft! Allemaal aanhouden, die broeken!”.
Schrikten de Meisjes van het idee het pad te moeten kruisen van een beaver cleaver, beaver lever, of beaver leaver?
Scherpschutter riep, met een metaalachtige stem, door een megafoon: “Vanuit het hoofdkwartier van de Cd&V in Zoutleeuw bereikt ons de vraag voor Anka of bij de volgende levering van de populaire American Apparel Unisex T-shirts de tekst ‘Eat a Beaver’ kan vervangen worden door ‘Beat the Weaver’. De NVA heeft direct een tegenbestelling geplaatst voor een serie shirts met als als opschrift: ‘Stop the Zeaver’!”
“Scherpschutter, dat is desinformatie”, orakelde onze Man uit Zoutleeuw, druk gestikulerend, “ik ben speciaal naar de hoofdzetel van de NVA geweest waar ze formeel ontkennen ook maar iets van ‘zeaver’ te weten. Van beavers bleken ze meer te weten, maar volgens de dame aan de infobalie zijn die niet te vreten. Ik heb haar raad opgevolgd”.
“Volgens de dame aan de infobalie zijn die niet te vreten", viel Anka onze man uit Zoutleeuw in de rede, “en dat gelooft hij natuurlijk klakkeloos! Waarom verwondert mij dat niet?”. “Het zou anders niet slecht zijn voor het dieet van hun voorzitter! Een 'acquired taste', voorzeker, maar volgens velen een heuse delicatesse, én calorie-arm”, voegde Anka in een nanoseconde daaraan toe.
“Het gaat niet goed met Marianne”, zuchtten de Meisjes, “na zich eerder geout te hebben als kandidaat-premier ‘op zijn vrouwtjes’, verklaart ze in Terzake, woordelijk, dat ze niet op vrouwen zit, en ook niet op mannen. Het eerste lijkt ons eerder normaal, wat heet normaal, voor een boegbeeld van een christelijke volkspartij, het tweede dan weer erg bedenkelijk. De vraag is of de kiezer nood heeft aan de seksuele voorkeuren van een kandidaat-premier, die het op zijn vrouwtjes doet en tevens niet op mannen zit”.
“Heeft ze dat echt zo gezegd?”, riep Scherpschutter met opengesperde mond van pure verbazing, “nooit gedacht dat Marianne er nog eens in zou slagen om de seksuele thermometer in het rood te jagen, maar deze opmerking roept onherroepelijk de vraag op waar ze dan wel op zit. Eigen schuld, Marianne, had je d’r maar niet over moeten beginnen. Een leraar kan ook niet zeggen: In deze les wordt het woord seks niet gebruikt! In de eerste plaats is het woord al gevallen en je kunt er donder op zeggen dat die leerlingen massaal aan de verboden vrucht zitten te denken. Dus waar zit Marianne op? Ik hoor het antwoord al: Op haar gat, natuurlijk! Ja ja, maar in de wondere wereld van de seksuele aberraties, gaat de aandacht primair uit naar de uitzonderingen, niet naar de regel. Op ons gat zitten we allemaal. Waar dat gat op zit, that is the question”. “’Kijk, laat het ons daarbij houden. Ik zit niet graag op de vrouw, of op de man’, vulde de Meisjes aan, “zo zei ze het letterlijk en het is te horen en te zien op Terzake”.
Oeps, verkeerde foto, verkeerd tijdstip, verkeerde plaats.
Wie heeft er de "escape" toets gejat?
Of blijkt het toch de realiteit te zijn?
“Ze begint inderdaad meer en meer op haar 'concurrent' voor het premierschap Di Rupo te lijken maar dan zonder facelift”, poneerde Anka “... en dat 'regularisatie'-Herman in die partij nog over enig 'moreel' gezag beschikt, is veelzeggend voor de moraliteit van 'die mensen'”.
Scherpschutter sprong plotseling recht en stelde: “Ze dacht waarschijnlijk aan de uitdrukking, afkomstig uit het voetbal 'De man in plaats van de bal spelen'. Die is in het politieke jargon (en ook wel daarbuiten) vervormd tot 'op de man spelen', waarbij meestal wordt bedoeld dat men tracht iemands argumenten te ontkrachten door op zijn (minder fraaie) karaktereigenschappen of faam te wijzen. In verband met 'zitten' heb ik de uitdrukking nooit eerder gehoord. Tja, ik ben een man, en als een vrouw dit soort uitdrukkingen bezigt, denk ik aan iets anders dan voetbal (of politiek)”.
"Een taalkundige contaminatie dus, die hopelijk niet contaminerend zal zijn”, vatten de Meisjes Scherpschutter's stelling kernachtig samen.
“Marianne citeert simpelweg uit de kamasutra”, was het beslui van Hadiecee, “heel zeker weten!”.
“Volgens mijn bescheiden oor, enfin alle twee mijn bescheiden oren, zegt Marianne in Terzake dat ze ‘niet graag op de vrouw schiet, en ook niet op de man’”, verduidelijkte Anka, “ik acht sommige deelnemers aan de discussie daar bekwaam om ook dat verkeerd uit te leggen, maar zelf zie ik daarin, en ik heb nochtans een vrij vruchtbare verbeelding, toch niet direct een seksuele connotatie. Toen ze ‘op zijn vrouwtjes’ zei, bedoelt ze echter, bewust of onbewust, wel ‘k wou wel, maar ik zei het toch niet luidop; dan kan ik later nog altijd zeggen dat ik er zelf niet mee begonnen ben en mij heb laten meeslepen’”.
Onverstoord en onverschrokken vervolledigde Scherpschutter zijn discours: “'Op z'n meisjes', dat verstond ik er ook onder, maar een slecht verstaander heeft soms maar een half woord nodig om de gek uit te hangen. En het ging me ook eerder om de rare bijklank van de uitdrukking, de wat dwaze, kinderlijke manier van spreken, dan om de inhoud Schiet/Zit: Je hebt waarschijnlijk gelijk. Ik verstond eerst ook 'zit', maar 'schiet' klinkt heel wat aannemelijker. Een contaminatie van 'Op de man spelen' en 'Op de boodschapper schieten'. Don't shoot me, I'm only Marianne, Willy was the piano player!”.
“Wij hebben het bewuste fragment met onze beide oren nogmaals beluisterd”, zuchtten de Meisjes in vertwijfeling, “zelfs met een hoofdtelefoon op, en we raken er niet uit. Waar wij meenden zit te horen, horen we nu met enige toegift zoiets als siet. Onze wens is hierbij geenszins vader of moeder van de gedachte. Maar met al dat eager beaver op dit forum”. “Of ‘iemand op zijn kop zitten’ maar de kop vergeten?”, probeerden de Meisjes nog.
“Het is een beetje veel eager beaver, trop is te veel, sorry”, zuchtte Scherpschutter.
“Download gratis speech analyzer versie 3.0.1 en kieper Marianne’s passage uit Terzake erin en is duidelijk dat Marianne het woord ‘zit’ prevelt, de eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van het werkwoord ‘zitten’”, doceerde Hadiecee aan het gezelschap, “uit de speechanalyse blijkt dat ze twijfelt tussen woorden, ook in de luttele seconden daarvoor is het zoeken naar het juiste woord. Voila”. “Noteer ook dat ik het lang geleden al voorspeld heb”, legde Hadiecee aan de congregatie uit, “dat na de outing Marianne binnenkort op een verkiezingsaffiche zal poseren à la PSP? Mark my words. De koe en de beaver en de gazon. Met een chocolade dipsausje erbij is een beaver zelfs méér dan een ver-RUK-kelijke delicatesse. En in dat geval bovendien calorierijk, dit om tegemoet te komen aan de bezorgheid van Scherpschutter wat de fysieke toestand van Marianne betreft”.
“En dat zou dan met chocolade lekker zijn?”, riposteerden de Meisjes, “geloof ons, wij hebben die hele koe afgelikt en we vonden het helemaal niet smaken”.
“Het zal aan mij liggen. Ik woon in het Hageland”, waarmee onze Man uit Zoutleeuw zijn klaaglied aanhief, vervolgend met, “zelfs in mijn bed hoor en zie ik koeiën. Nooit heb ik het idee gehad er eentje af te likken”.
“Zie jij koeien in je bed?”, vroeg Scherpschutter van de weersomstuit, “spinnen heb ik er wel eens in aangetroffen, en op een keer zelfs een muis, maar koeien? Nee”.
“Met het verschuiven van de klemtoon naar de koeien zijn we blijkbaar van de regen in de drup terechtgekomen”, probeerde Anka nog om de rode draad van het verhaal veilig te stellen, “hoog tijd voor een antropologische documentaire over paargedrag in Haspengouw.
Met de koeien in bed liggen is duidelijk geen probleem, maar er wat aan likken is te veel gevraagd. Hopelijk zijn de betreffende 'koeien' zo slim om op hun beurt ook afstandelijk en inactief te blijven. Zoutleeuw is de naam. En ook de eerste muis doet haar intrede in het verhaal en weeral in bed, natuurlijk.”
“Bever en muis, knaagdieren aller landen, verenig u”, concludeerde Hadiecee, in extremis daaraan toevoegend: “de beaver van Britney Spears is andere koek dan die van Sharon Stone, maar die van Jackie Beat spant de kroon”.
“Wat de eagers en de beavers betreft”, zuchtte Scherpschutter, “las ik liever een pauze in. We moeten het een beetje fatsoenlijk houden, en over Marianne zullen we in de komende dagen nog voldoende grappen kunnen maken, ook zonder in dubbelzinnigheden te vervallen. Ze maakt er werkelijk niks van, niet van haar campagne, niet van haar taal. Niet mee laten doen aan het Grood Dik Thee, lijkt me zo”.
“Is Marianne werkelijk de eeenige, of de eeneiïge, kandidaat voor haar partij?”. Na deze wel zéér wijze woorden van Scherpschutter, de man die sluipend als schutter het scherpst schiet, en met zijn envoie "see you on the dark side of the block" verscheen er drie dagen later een beaver met een cleaver en is het verhaaltje (voorlopig) uit! In Ganshoren onder de kerktoren en tegen een ondergaande, fel oranje gekleurde zon klonk, als een adagio ma non troppo, de sirenenzang van Anka: "Komen eten! Aan tafel! Het bakje troost staat klaar! Met ... negerinnentetten, vers meegebracht vannacht uit Dordrecht".
“Pops go the weazel”!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten