vrijdag 30 juli 2010

Signposts #7



Deining op modegebied: een vrouw met schaamhaar in vogue.
Deze bijdrage voor anka coppens op het knack-forum.

Consternatie alom bij fashionista’s en modenichten. Het Franse tijdschrift Vogue heeft een naakt model met een flinke dot schaamhaar in haar jongste editie gepubliceerd. Gastredactrice Penélope Cruz liet het bekende model Crystal Renn naakt poseren en daarbij is duidelijk zichtbaar dat ze de boel lekker laat groeien. Het nieuws gaat inmiddels als een lopend vuurtje. Enkele modejournalisten spreken van een revolutie en roepen vrouwen op hun scheermesjes in de kliko te werpen. Het is niet de eerste oproep om het schaamhaar maar weer eens welig te laten tieren. Eerder was er de ‘schaamhaaronderbroek’ van het Finse ontwerpersduo Tärähtäneet. Ook zij pleitten voor een tegenbeweging van de kale doos.

Een tegenbeweging voor de Brazilian wax. Een knipoog naar alle kale ‘doosjes’ in de wereld is dit designerondergoed van het Finse duo. Zo roepen ze op het haar op onze intieme delen welig te laten tieren. Katriina Haikala en Vilma Metteri maakten slipjes, onderhemdjes en leggings met een print van schaam-, been- en borsthaar. Ze gaven de collectie de voor de hand liggende naam ‘Hairy Underwear’ en stelden dit onlangs op een markt in Helsinki aan het publiek voor. Die reageerden niet meteen enthousiast. De designers willen hiermee oproepen niet te buigen voor het huidige schoonheidsideaal waarin perfectie en Photoshop de toon zetten. Ze willen de terugkeer van de ‘begroeide doos’. Eerst gingen de vrouwen zich massaal scheren. Beenhaar, okselhaar en schaamhaar. Weg d’r mee. Kaal of Brazilian wax maken is tegenwoordig een net zo normaal onderdeel van het toilet-palet geworden als nagels knippen of tanden poetsen. Mannen volgden. Eerder deze week bleek uit onderzoek dat een moderne vrouw een grondig geschoren meneer wenst tussen haar lakens. De Gilette Contour of de Philishave pakt niet alleen het gezicht van de man anno nu, maar ook zijn borst, billen en ballen aan. Scheertrends maken een tijdperk zichtbaar. In de jaren ‘70 tierde het lichaamshaar bij mannen en vrouwen welig. Bossen kwamen er onder tuinbroeken, shorts en hemdjes vandaan.

Geen schaar in schaamhaar

10 oktober 2008 - WEBLOG FILMWERELD ALGEMEEN DAGBLAD- Ab Zagt - De eerste keer dat ik een Nederlandse actrice met een volgroeid gazonnetje in een film kon bewonderen moet in Blue Movie (1971) zijn geweest. Was het Carry Tefsen, Marijke Boonstra of Ine Veen? Ik weet het niet meer precies. Vermoedelijk heb ik het moment gewist van mijn harde schijf. Na Blue Movie volgden nog meer filmische ontdekkingstochten door diverse bosschages. Paul Verhoeven wist er wel raad mee. Wat te denken van Rutger Hauer die een behoorlijke struik wegknipt in Turks Fruit en dat haar vervolgens als tijdelijke snor gebruikt? Dat waren nog eens gouden tijden voor de liefhebbers. Vrouwen schijnen tegenwoordig vooral een Braziliaanse landingsbaan te prefereren. Ik moest daar opeens aan denken toen ik gisteren de film Bride Flight zag van regisseur Ben Sombogaart. Een prachtige film, schitterend geacteerd en mooi geschreven. Een film die natuurlijk het Nederlands Film Festival had moeten openen, maar dat is een ander verhaal. Ik heb weinig op Bride Flight aan te merken, maar één fragment kwam op mij ongeloofwaardig over. Op een gegeven moment ontkleedt Ada (Karina Smulders) zich voor de ogen van Frank (Waldemar Torenstra), haar grote liefde. Voor de volledigheid: Ada is een Zeeuws meisje afkomstig uit een streng religieus milieu en wij schrijven midden jaren vijftig. Desondanks toont Ada een keurig bijgeknipte babbelaar die meer van deze tijd is. Toch een slordigheidje naar mijn bescheiden mening. Dan doen de Duitsers het beter. In de geruchtmakende terroristenfilm Der Baader Meinhof Komplex tonen de vrouwelijke leden tijdens een middagje naaktzonnen in een Palestijns opleidingskamp hun volle vuurlinie en - geloof me - daar is geen schaar aan te pas gekomen. Het past dan ook precies bij de periode waarin deze groep die kennelijk vooral uit sexy jonge vrouwen bestond actief was. Misschien kan Sombogaart voortaan voor de oplossing kiezen die de makers van Hippie Hippie Shake bedachten. Een film over het hippietijdeperk zoals de titel al aangeeft. Omdat hoofdrolspeelster Sienna Miller niet was uitgerust met een volle bush besloten de producenten op digitale wijze de schade te herstellen. Een schaamhaarpruikje, zoals Carice van Houten droeg voor de blondeerscène in Zwartboek, vonden de makers niet realistisch genoeg. Schaamhaar in de (Nederlandse) film. Het lijkt me een aardig onderwerp voor een dissertatie.

Voor nostalgische freaks of adepten van "ooit gemist".

John Lennon & Yoko Ono "Fly".

Deze film van Lennon & Ono duurt circa 19 minuten. De opnamen namen 2 dagen in beslag op een zolderkamer in New York. Lennon & Ono vroegen de New Yorkse Virginia Lust om zich naakt op een bank te leggen terwijl de verkenningstocht van haar lichaam door een vlieg gefilmd werd. Ongeveer 200 vliegen werden gebruikt en elk vlieg werd met een speciaal gas verdoofd. De film is een kroniek van de vlieg en haar queeste waarbij Virginie Lust's lichaam van kop tot teen en elk hoekje en kantje scrutineus werd geëxploreerd. Het verhaal gaat dat ook Virginia Lust tijdens de opname verdoofd was.

In het kader van het eeuwigdurend volksontwikkelingsproject, wordt het interessant vanaf 2:15. Let the beast(s) go! Have fun!

woensdag 14 juli 2010

Na "draw mohammed day", de "jesus photo shoot"



Juli 2010 - In Portugal heeft de locale Playboy de onlangs overleden Portugese schrijver en Nobelprijswinnaar José Saramago gelauwerd. Op de cover van het julinummer knielt Jezus naast een topless model, verschijnt hij aan een lesbisch koppel, aan een prostituee en aan een derde vrouw, reminiscent aan het katholiek schoolmeisje, die topless een boek (van Saramago?) leest. De foto's zijn bedoeld als eerbeteen aan Saramago en verwijzen naar zijn roman "Het evangelie volgens Jezus Christus" (1971). In dat boek maakt hij gewag van een liefdesrelatie tussen Jezus en Maria Magdalena, wat hem op censuur is komen te staan en door Portugese bisschoppen als godslasterlijk bestempeld. Zijn verhouding met Portugal is er danig door verstoord geraakt en hij ging in Lanzarote wonen. Op de coverfoto staat aan het hoofdeind van het bed de titel van het Saramago's boek in hout gekerfd.






De foto's zorgen voor heel wat turbulenties in het katholieke Portugal én bij het hoofdkantoor van Playboy, dat de publicatie "onwaardig" noemt. Een woordvoerder van Playboy zegt dat men de cover nooit heeft gezien noch goedgekeurd. Intussen zouden de exemplaren van het nummer uit de schappen zijn gehaald. Playboy USA heeft bovendien de samenwerking met de Portugese regionale uitgever opgezegd. Volledigheidshalve dient vermeld dat kenners van het oeuvre van Saramago van oordeel zijn dat de ode smakeloos en kitscherig is.

Uit de First Post - Jose Saramago's 1991 novel The Gospel According to Jesus Christ is a fictional retelling of the life of Christ, seen from his perspective. Its publication caused outrage because it depicts a human, passionate Christ who ends up firmly opposed to God's plan to create a new religion through him. In one particularly criticised scene, a shepherd tries, unsuccessfully, to persuade Christ to have sex with a sheep. It is hard to interpret Playboy's images as a tribute to Sarmago's work: their Christ is as idealised and unreal as that of any kitsch Catholic icon, not all-too human like Saramago's. In avoiding any contact between 'Christ' and his lovelies, the magazine demonstrates a distinct lack of bottle: the photographs could easily have been much more offensive – and truer to Saramago's vision - if they depicted Christ interacting with them. While these images of Christ with pneumatic topless models have inevitably provoked outrage, it could be argued that they are more sexist than blasphemous. The gospels say Christ spent time with prostitutes, forgiving their sins. The photos depict this - though their depiction of prostitution is horribly glamourised. The overall effect is of a cheap attempt to stir up outrage and grab publicity. It seems to have backfired.

Uit de San Francisco Examiner - No doubt not a few Christians will take offense to the imagery, even if it does have an ostensibly literary purpose. Yet it seems fairly certain that no fatwas will be issued, and no death threats will be made. For this little bit of sanity, Christians and non-Christians alike can take some comfort. Marking the death of an atheist by depicting Jesus Christ in sex scenes might seem like a non-sequitur. Somehow, it made sense to the Portuguese edition of Playboy magazine.It's not the first time an international edition of the "men's magazine" has caused a stir by depicting a Christian figure. In its December 2008 issue the Mexican edition featured a model dressed - barely - like the Virgin Mary.


The US edition of the magazine raised the ire of political conservatives in 2009 when it published an article by Guy Cimbalo in which he described the violent sexual acts he wanted to commit against conservative women, calling the acts a "hate f***."

Uit de Business Insider - It seems like the publisher of the Portuguese edition of Playboy never got the memo about not running photo spreads of Jesus Christ with naked women. And now his magazine just got canned because of it! Meanwhile, DealBook brings news that Playboy founder Hugh Hefner and major shareholder Rizvi Traverse Management have issued a proposal to take the company private in an offer that would value Playboy at roughly $185 million. If Playboy reaches a deal with Mr. Hefner and his backer, it would finally go private again after 39 years of being a public company. While the company’s eponymous magazine is a cultural mainstay, its popularity peaked years ago, and the publisher has been struggling since. Over the past year, Playboy has been trying to revitalize the brand through new partnerships, new hires and attention-grabbing covers. Things were looking up in May, when the company announced it had narrowed its Q1 net loss to $1 miilion from $13.7 million a year earlier. But a few weeks ago, Playboy announced it would be restructuring and downsizing, including layoffs, as part of its ongoing trasition to what CEO Scott Flanders describes as a "brand management company." According to Playboy’s press release on Hefner's offer: "If the proposal moves forward, PEI's board of directors will form a special committee of independent directors to consider the proposal. The committee would retain independent financial advisors and legal counsel to assist it in its work." In the meantime, at least now they have one less international edition to worry about.

Interessante bijdrage vindt men op de “I’m write about ART”-blog: Jesus Envy: thorns on the side of a Playboy photo shoot .

Playboy Enterprises is in the process severing relations with Frestacom-Lisboa Media Publishing, over the July 2010 cover of Playboy Portugal. The Portuguese subsidiary was responsible for the photo shoot: a hommage to recently deceased, Nobel Prize-winning author José Saramago's "The Gospel According to Jesus Christ", which was published in 1991. Oh, that novel was fictional, by the way, portraying Jesus as a compassionate human with mood swings and character flaws. Except Saramago puts his Jesus on a cross only to have him apologize for God's sins; as many sons often do in ancestral atonement. Reviewing the photographs from this photo shoot, Jesus is clearly portrayed as an aparition. And an untainted one at that. Jesus is not shown swiving madly with abandon in sinful pursuits. No, our kind King of Jews is depicted as a glowing presence of determination, one that does not abide or judge. Perhaps it is this very ambiguity that stirs controversy? I can't imagine the idea of Jesus next to a prostitute being shocking in itself—it is common and documented knowledge (both the Vatican bible and the King James version affirm this) that Jesus conversed with people of all classes without reserve, including prostitutes. After all, where are saviours to dwell but amongst "sinners"? If Playboy executives see this shoot as controversial, they might want to read Saramago's novel. In this fictional account of Jesus's life, our bright young hero apprentices with a shepherd portrayed as the devil. This devious shepherd attempts to instruct Jesus on how to best use sheep for the release of sexual tension, but Jesus isn't really into it. Once Jesus meets God in the desert, the shepherd gives up on Jesus completely. My point here is that if one wants to deliberately shock with this novel, there's plenty more material to be mined for sensation. Surreal and innovative with language, Saramago's "The Gospel According to Jesus Christ" is the novel that frustrated the author enough to flee Portugal for the Canary Islands in 1992. Cavaco Silva, the same president who recently (June 2010) ratified gay marriage in Portugal, found Saramago's novel offensive enough to be removed from the European Literary Prize's short list in 1992.Is Playboy's closing of its Portugal subsidiary a lash against the novel's infamy? Or advantageous timing during a tough print publishing climate, to close a less profitable title? We did not see or approve the cover and pictorial in the July issue of Playboy Portugal,” Theresa Hennessy, Vice President of P.R. at Playboy Enterprises tells the Daily Mail UK. “It is a shocking breach of our standards and we would have not allowed it to be published if we had seen it in advance,” Hennessy added. I agree that creative teams should and need to respect editorial direction and standards, while pushing creative style. However, Playboy has published interviews of and by authors of far greater controversy—including Salman Rushdie. Given that images of Jesus next to prostitutes is not exactly a new idea; not in the Bible and certainly not in the history of art, there isn't much sense in calling these photographs shocking. Perhaps it is the association with the novel's history that Playboy can't quite reconcile. Or, it might just be a clear-cut case of Jesus Envy.

De Papieren Man (18 juni 2010)- Dirk Leyman over José Saramago.

De Portugese auteur en Nobelprijswinnaar José Saramago is vanmorgen op 87-jarige leeftijd overleden in zijn woning op Lanzarote, nadat hij onwel was geworden aan het ontbijt.


Onderschrift bij foto: Man burns bacon, finds Jesus. Burnt breakfast contains surprise - Obvious question: hasn’t Jesus better things to do other than making a cameo in someone's inability to cook himself a decent breakfast? If this sells for a 1 billion $ on ebay, will mankind as a species be officially doomed?

Saramago leed de laatste tijd aan leukemie. Tot zijn bekendste werken behoren De stad der blinden en Het evangelie volgens Jezus Christus. Recent verscheen van zijn hand nog De tocht van de olifant evenals een bundeling van zijn blogs. Saramago was een notoir atheïst en behield levenslang zijn communistische inspiratie. In 1974 was Saramago een voorvechter in de Anjerrevolutie die het dictatoriale regime van Salazar van zijn voetstuk deed tuimelen. Saramago liet zich later ook regelmatig opmerken door boude politieke uitspraken en verbaal vuurwerk. Saramago werd in 1922 geboren in het dorpje Azinhaga, in een armoedig gezin van dagloners. Zijn jeugd bracht hij door in Lissabon. Zijn universiteitsstudies werkte hij niet af. Later studeerde hij halftijds en ging hij aan de slag als metaalbewerker. Zijn eerste roman verscheen in 1947: Land van de zonde. Pas 20 jaar later kwam hij met een nieuwe roman. Ondertussen werkte hij als journalist. Opvallend is dat zijn werk pas waardering kreeg toen hij al ruim vijftig jaar was. Hij beleefde zijn doorbraak met romans als Memoriaal van het klooster en Het jaar van de dood van Ricardo Reis. Zijn oeuvre kreeg vertalingen in meer dan 20 talen en in 1998 ontving hij de Nobelprijs voor Literatuur. De Mexicaanse schrijver Carlos Fuentes reageerde toen: "En eigenlijk verdiende hij ook die voor de vrede". In 1992 veroorzaakte Saramago schandaal in Portugal met Het evangelie volgens Jezus-Christus, waarin hij Jezus opvoerde terwijl hij zijn maagdelijkheid verloor aan Marie-Magdalena en gebruikt werd door God om zijn heerschappij over de wereld te vestigen. Saramago verliet vervolgens Portugal om zich te vestigen in Lanzarote, een van de Canarische eilanden. Een relletje ontstond ook omtrent zijn recent verzamelde blogs in El Cuaderno, waarin hij bij herhaling kritisch was over de Italiaanse premier Silvio Berlusconi. Zijn Italiaanse uitgever Einaudi weigerde daarom het boek uit te geven. Het boek verscheen in Nederlandse vertaling als De andere kant (zie de recensie bij De Reactor). Bij de voorstelling van zijn laatste boek Caim, noemde Saramago de bijbel dan weer een "handboek voor slechte moraal". De roman Caim was een ironische hervertelling van het verhaal van Kain, zoon van Adam en Eva, die zijn broer Abel om het leven bracht. De auteur van De stad der blinden zei dat de samenleving wellicht beter af zou geweest zijn zonder het heilige boek. Zie meer details bij El Pais en dit gesprek van destijds bij het magazine MO*.

Interludium


Ben je op zoek naar iets leuks en origineels voor je zelf? Wellicht iets om cadeau te geven maar je hebt geen flauw idee wat? Bestel dan een unieke en leuke Piss & Vinegar boxershort, nu met extra zomer korting bij Easyunderwear.nl. Jezus en Buddha fans opgelet! 10% korting op alle I Love Jesus and Buddha boxershorts.

And now for something completely different

"Jesus will return!" - Ahmadinejad gelooft dat we bijna in de eindtijd zitten en dat Jezus binnenkort terugkomt samen met de mahdi (de islamitische christus) om het zionisme uit de wereld te bannen. “Muhammad has prophesied about several events that will occur just before the advent of the day of judgment. Among these, rasulullah has foretold the advent of one of his descendants, al mahdi (the guided one), which will materialize when the believers are severely oppressed in every corner of the world. He will fight the oppressors, unite the muslims, bring peace and justice to the world, rule over the arabs, and lead a prayer in mekkah at which isa(pbuh)(Jesus) will be present.



“Wanneer hoort men westerse leiders zo praten over Jezus?”, vraagt een debator op een forum zich af. “Nooit! Omdat het Westen sinds de communistische Franse Revolutie in 1800 en de nieuwe macht van het Directoire niet meer christelijk/religieus is maar geregeerd wordt door liberalen, socialisten en de directies van het financieel-politiek-juridisch-technologisch-wetenschappelijk complex dat alle symbolische cultuur probeert te vernietigen of tot geschiedenis te maken”. QED.

vrijdag 25 juni 2010

At your service #5 - New York Times



Twee artikelen uit de New York Times over de federale verkiezingen 2010.

11 juni 2010 Divisions expected to widen after Belgian vote

13 juni 2010 Vote widend divide between Flemish and French speaking regions

Veel leesplezier!

At your service #3



Hieronder de opinies van Rik Van Cauwelaert, Leo Neels en Marc De Vos

Rik van Cauwelaert - Twee blokken

Afgelopen zondag heeft de Vlaamse kiezer het signaal herhaald dat hij in juni 2007 en in 2009 al via zijn stembiljet had gegeven, alleen deed hij het ditmaal nog wat krachtiger.
Volgens academici, met hun wetenschappelijke onderzoeken in de hand, hadden de Vlamingen in 2007 helemaal geen communautaire eisen geformuleerd, laat staan dat zij zouden hebben aangestuurd op een grote staatshervorming. En bijgevolg werd ook betwijfeld dat de regionale uitslag van juni 2009, met forse winst voor de N-VA van Bart De Wever, op een communautaire bezorgdheid van de kiezers duidde. Want partijen zoals de N-VA dienen vaak – zoals de Volksunie, het FDF en het RW in een verder verleden – ‘als een megafoon voor een of ander protestgedrag’. Zo stond het in de ingezonden opiniestukken.
‘De toekomst gaat vanzelf, het heden is onbekend’, luidt de bekende versregel van John Ashbery. Het CD&V-establishment heeft het heden nooit in kaart gekregen. Dat onvermogen zorgde ervoor dat Yves Leterme met zijn machteloze regering zichzelf en zijn partij naar een historisch dieptepunt voerde. De christelijke arbeidersbeweging, de aandrijfas van CD&V, heeft die omslag in de stemming te lande niet gezien en dacht haar zaken en haar belangen op de oude wijze te kunnen blijven beredderen.
Men was er nogal gerust op. Er is bijvoorbeeld geen nota bekend van een ACV-studiedienst waarin nieuwe staatshervormende ideeën worden gelanceerd om het federale land op de sporen te houden, of waarin de onvermijdelijke hervorming van de sociale zekerheid wordt bekeken.
Een jonge blaag van een voorzitter, Alexander De Croo van Open VLD, deed uiteindelijk wat Leterme zelf in 2007 al had moeten doen: de federale coalitie opdoeken. Enkele maanden in de regeringskeuken waren voor De Croo voldoende om zijn vertrouwen in premier Leterme en in zijn eigen Franstalige liberale evenknie Didier Reynders op te zeggen.
Het verkiezingsresultaat van afgelopen zondag heeft alvast het voordeel van de klaarheid. Zowel in Vlaanderen als in Franstalig België zijn met de N-VA en de PS twee duidelijke blokken ontstaan.
In die zin roept de voorbije verkiezing herinneringen op aan die van december 1987. Toen had PS-voorzitter Guy Spitaels de Voerense burgemeester José Happart voor de partijkar gespannen om de rooms-blauwe regering, die de mond vol had van de zogenaamde ‘reconductie’, de voorzetting van haar beleid, te slopen. Premier Wilfried Martens moest die verkiezingszondag naar de stembus langs een haag van spandoeken met daarop: ‘Met Martens Acht, Happart aan de macht.’ Het werd een grimmige verkiezingsnacht.
Spitaels beriep zich na zijn zege – net als Elio Di Rupo vandaag – op de eigen ‘politieke familie’ om, zeer tegen de zin van premier Wilfried Martens, de formatie van een nieuwe rooms-rode regering af te dwingen. Die inbraak van Spitaels, die naderhand de Waalse regering ging leiden, maakte dan weer de latere staatshervormingen van Jean-Luc Dehaene mogelijk.
Een federale regering zonder de N-VA van Bart de Wever en de PS van Elio Di Rupo is vandaag zelfs geen optie – MR-voorzitter Didier Reynders had dat snel begrepen. Dat legt een zware druk op de twee partijkopstukken, die bovendien beseffen dat er geen tijd te verliezen valt.
Maar eerst moet het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde van de baan. De Wever weet dat Di Rupo, en de Waalse regionalisten achter hem, de toekomst van het sociaal systeem, de instandhouding van een transparante solidariteit tussen Noord en Zuid en de economische relance van Wallonië hoger plaatsen dan de belangen van een aantal welgestelde FDF-kiezers in de Vlaamse Rand. Bij de PS keken ze trouwens geamuseerd naar de tricolore verkiezingscampagne die CDH-voorzitter Joëlle Milquet een zetel kostte.
Als De Wever en Di Rupo elkaar vinden, ergens langs de boorden van de Maas, krijgt Kris Peeters misschien alsnog zijn copernicaanse revolutie. Elio Di Rupo beseft immers dat Wallonië nog lang niet uit de problemen is. Vorige week nog rekende de Naamse econoom Robert Deschamps voor dat Wallonië ver achter blijft bij de rest van België.
Ondanks enkele hoopgevende signalen, zoals een daling van het aantal werkzoekenden en toenemende buitenlandse investeringen, is er volgens Deschamps nog lang geen sprake van een duurzame Waalse heropleving. Wallonië, zegt de professor, steunt al te veel op overheidsinvesteringen, en het moet dringend werk maken van de kwaliteit van het onderwijs.
Dat kost veel geld, net zoals de herfinanciering van Brussel. Bij de PS weten ze al precies hoeveel. Bart De Wever zal dat de komende dagen vernemen.

Leo Neels - De journalistieke neus

‘Wellicht moeten we vrezen een punt te hebben bereikt waar we elke nieuwe analyse als een gevaar bekijken, elke innovatieve gedachte als een zware last ervaren, elke maatschappelijke vooruitgang als een stap naar revolutie, zodat we uiteindelijk komen tot een algehele weigering om ook maar te bewegen.’ Dit citaat uit het standaardwerk van Alexis de Tocqueville uit 1835 over de Amerikaanse democratie kan treffend worden toegepast op de voorbije verkiezingscampagne.
Verbaal kwam er alvast veel in beweging: oproepen om écht goed te gaan besturen, om verantwoordelijkheid te blijven of te beginnen opnemen, om zaken drastisch te veranderen of grondig aan te pakken…
Het belang daarvan mag niet worden over- of onderschat. Niet onderschat, want het is een grote, relatief zeldzame luxe om die grote diversiteit aan opinies te kunnen uiten. In dit land wordt men er niet voor gearresteerd of neergeschoten. Hopelijk kan dat ook zo blijven – al doet de koelbloedige moord op een vrederechter en haar griffier twijfel rijzen of we nog wel burgers zijn die een maatschappelijk project delen. Niet overschat, om twee redenen.
De eerste is dat de ‘overwinnaar’ die zo’n 20 à 30 procent behaalt in zijn regio er waarschijnlijk zo’n 10 à 15 procent mee verwerft op ‘nationale’ basis, en dat blijft een relatief bescheiden minderheid. De tweede is dat de verkiezing zélf altijd een belangrijk keerpunt oplevert: tussen het tijdperk van het woord – de aankondiging – en het tijdperk van de daad – het beleid.
Met andere woorden: is de electorale retoriek omzetbaar in maatschappelijk beleid? Kan de optelling van Vlaamse en Franstalige minderheden, gelardeerd met een diversiteit aan maatschapijopvattingen, ook leiden tot een toekomstgericht maatschappelijk project waarrond de samenleving, na in de diverse richtingen van de diverse voorgangers te hebben gekeken, zich kan verenigen? Want daaraan hebben we toch behoefte: een motiverend, overtuigend en meeslepend maatschappelijk project dat ons met z’n allen vooruitbrengt, emancipeert, doet groeien om uit het economische en budgettaire dal te klimmen en de samenleving opnieuw op te bouwen? Regelmatig werd tijdens de campagne de vraag gesteld of het ook eens over de échte kern van de zaak mocht gaan. Ook vanuit de media, die (ook) een neus hebben voor al de nevenaspecten.
De mediafocus voor verkiezingsdag lag, wellicht onvermijdelijk, veeleer op verschillen dan op toekomstige samenhang – hoewel verkiezingen toch essentieel gaan over wat er naderhand mee gebeurt, niet over de campagnes.
In een Britse krant las ik de suggestie om in crisistijd te werken met maar twee departementen, een Department for Out of the Box-Thinking, en een Department for Common Sense. Dan zouden de zaken nogal eens vooruitgaan. Dankzij het open electorale debat en de media-aandacht werden doeltreffendheid, doelmatigheid en leiderschap opnieuw populaire categorieën. Houden zo.
Media beleven hun hoogtepunt in electorale tijden. Schitterende bijdragen zijn aangeboden, uitstekende debatten, interviews en bijlagen. Regelmatig nam een kandidaat de maat van zijn of haar opponent, jong talent kon vaak verbluffend goed presteren, ervaring werd soms arrogantie, wanhoop en moed werden getoond, met onrustige en met rustige vastheid, en hier en daar werd ook de afwezigheid van talent pijnlijk duidelijk.
Meestal, aldus George Orwell in In Front of Your Nose uit 1946, zijn politieke voorspellingen verkeerd. In je gezinsbudget, aldus Orwell, word je er snel mee geconfronteerd dat twee plus twee vier is, maar in de politiek kan het deel makkelijk groter zijn dan het geheel. Alle mogelijke tegenstrijdigheden en absurditeiten zijn uiteindelijk immers terug te brengen tot een soort van geheime hypothese dat iemands politieke opvattingen – anders dan zijn gezinsbudget – niet hoeft te kunnen weerstaan aan de ontnuchterende werkelijkheid van elke dag.

Marc De Vos - We kruisen de vingers.

Terwijl u deze regels leest, wordt wellicht koortsachtig gespeculeerd over de regeringsvorming. Het volgende kabinet staat voor epische uitdagingen: een diepgaande staatshervorming voor stabiliteit en beter bestuur, zowat de grootste besparingsoperatie uit de vaderlandse geschiedenis en lang uitgestelde hervormingen die sociale zekerheid, economie, arbeidsmarkt, overheid en fiscaliteit structureel moeten verbeteren.
We kruisen de vingers. En dat geldt ook voor de internationale scène. De stoorzender die het scenario nog verder kan compliceren, is immers de economie in Europa en daarbuiten. Tot voor kort leek de wereldeconomie, die in 2008 nog op het randje van een echte depressie had gestaan, een nieuwe adem te hebben gevonden. Groeilanden zoals China en India bleven doorstomen en mede daardoor veerden de Verenigde Staten en Japan weer overeind. Europa ging wel trager, maar niettemin in dezelfde richting.
Dit beeld van een wereld die sneller en algemener dan verwacht aanknoopt met nieuwe groei, kan nog altijd aanhouden. Maar er zijn factoren opgedoken die het gevaar van een nieuwe dip vergroten, vooral in Europa. De belangrijkste is die van de overheidsschuld. Zowat alle ontwikkelde landen hebben de financiële crisis, veroorzaakt door excessieve privéschulden, beantwoord met een beleid van grote publieke schulden. De hoop was dat daarmee snel een nieuwe expansie zou komen, die de schulden geleidelijk zou uitgommen. In Europa, met Griekenland en andere zuiderse landen op kop, blijkt die hoop nu ijdel. Het economisch potentieel is gewoon structureel onvoldoende. Daarom moet nu massaal bespaard worden om een nefaste schuldspiraal te vermijden.
Op middellange termijn zullen besparingen renderen als ze gekoppeld worden aan noodzakelijke hervormingen die het economisch potentieel verbeteren. Op korte termijn zetten ze een domper op een ontwikkeling die nu eenmaal op schuld is gebouwd. Daarenboven is het schuldprobleem zo groot dat het de euro en de financiële instellingen bedreigt. In de nasleep van de mondiale financiële crisis heeft de banksector in Europa veel minder kapitaal bij opgebouwd en schulden afgebouwd dan in de Verenigde Staten. Daardoor is deze vitale bloedbaan van onze economie nog kwetsbaar. Een groot deel van de publieke schuld van de zwakke Zuid-Europese landen zit daarenboven bij diezelfde Europese banken. Zowel overheid als banken verkeren dus in geldnood, terwijl de euro internationaal status verliest en dus minder investeerders trekt. Een nieuwe en vooral Europese crisis is dus niet denkbeeldig. In elk geval blijft onrust de stroom van investeringsmiddelen naar de reële economie vertragen, met de bekende gevolgen voor groei en banen.
Naast het schuldenvraagstuk nijpt de onzekerheid nog op diverse andere fronten. Zal Griekenland wel slagen in het draconische besparingsplan, of volgt uiteindelijk toch een schuldherschikking met serieuze verliezen voor de Europese banksector? Hoe en waar moet het geld vandaan komen als er effectief een beroep moet worden gedaan op het Europese reddingsfonds van 750 miljard, dat vooralsnog een papieren belofte is? Hoe zwaar zal het internationaal opbod aan nieuwe belastingen en strengere regels voor financiële markten uiteindelijk wegen? Hoe duurzaam is de groei in China, waar de overheid nu drastisch heeft ingegrepen om oververhitting en zeepbellen in de bouwsector te vermijden? Wat zijn de geopolitieke risico’s van bijvoorbeeld een nucleair Iran en halsstarrig Noord-Korea? En wat met de Verenigde Staten, die druk op weg zijn naar een overheidsschuld van Europese omvang en waar nu ook gewaarschuwd wordt dat de economische groei van morgen onvoldoende zal zijn om de schulden van vandaag uit te wissen?
Eén zaak is zeker: België en andere ontwikkelde landen hebben hun kruit intussen verschoten. Als de economie opnieuw dipt, kan de overheid niet andermaal bijspringen. Er is dus geen alternatief voor besparen en hervormen. Een stevige en daadkrachtige federale regering is een must.

At your service #2 – NVA: nulla tenaci invia est via



Hieronder een nieuwe bijeengesprokkelde oogst aan opinies van 14 tot 18 juni 2010. De ene opinie is al gekker dan de andere. Ieder zijn waarheid?

Op zijn persconferentie na afloop van het partijbureau van N-VA herhaalde voorzitter Bart De Wever zijn boodschap dat België nood heeft aan grote institutionele hervormingen om onder meer de internationale financiële markten gerust te stellen. "Enkel op die manier kunnen we de overheidsschuld en het begrotingstekort aanpakken", klonk het. De "persbabbel" van De Wever lokte bijzonder veel media. Een van de talrijk opgedaagde buitenlandse journalisten wilde weten of de grote verkiezingsoverwinning van de N-VA, die buiten de landsgrenzen als uitgesproken separatistisch geboekstaafd staat, de financiële markten geen angst gaat inboezemen. "De grote institutionele hervormingen waar wij voor staan zijn precies noodzakelijk om de internationale markten gerust te stellen", herhaalde De Wever de boodschap die hij vorige week al gaf op zijn internationale persconferentie. "Het beste zou zijn dat we een groot akkoord bereiken over financiële verantwoordelijkheid, zodat de overheidsschuld en het begrotingstekort aangepakt kunnen worden." Vorige week steeg de rente die België moest betalen voor zijn schulden met een looptijd van tien jaar plots met enkele basispunten. Verschillende waarnemers verwezen toen naar De Wever, die met een (toen nog) op til zijnde verkiezingsoverwinning van zijn separatistische N-VA de financiële markten schrik zou hebben aangejaagd.

Sp.a-voorzitster Caroline Gennez hoopt dat informateur Bart De Wever ook enkele financiële spelers voor overleg zal uitnodigen, zoals bijvoorbeeld de gouverneur van de Nationale Bank. Naast de staatshervorming ligt er immers "ook financieel en sociaal-economisch heel wat werk op de plank", waarschuwde ze vrijdag in De Ochtend op Radio 1. De aanstelling van de N-VA-voorzitter tot informateur noemde Gennez een "belangrijk signaal van het hof". De socialiste vindt de keuze voor De Wever "logisch", aangezien hij voorzitter is van de grootste partij van het land. Maar daarnaast ziet ze de aanstelling ook als "een belangrijk signaal van het hof". Dat de koning een Vlaams-nationalist het veld instuurt, toont volgens haar dat ze op het paleis "geen taboes hebben". Gennez reageert voorts tevreden op het bericht dat De Wever zijn opdracht kort wil houden. Toch kan hij zijn tijd best gebruiken om vertrouwen te creëren, "ook over de taalgrens". In eerste instantie is het "belangrijk dat hij zijn wil tot compromissen overbrengt", oordeelt ze. Als ze haar prioriteiten kan realiseren, dan stapt de sp.a-voorzitster "graag in een regering". Al beseft ze wel dat de programma's van haar partij en N-VA "ver van mekaar liggen". Maar dat vormde alvast geen obstakel voor de Vlaamse regering, merkt ze op. Toch ligt de bal voorlopig in het kamp van De Wever. Die zal moeten beginnen met de politieke spelers van wie hij een oplossing verwacht, gaf Gennez nog mee. "Misschien geeft dat al een eerste indicatie van de uiteindelijke regering."

Een Facebookgroep die wil dat VB-kopstuk Filip Dewinter zijn belofte nakomt om naar Namibië te verhuizen als Elio Di Rupo (PS) premier wordt, telt al bijna 39.000 leden. "Di Rupo premier! No way! Dan verhuis ik naar Namibië", zo twitterde Dewinter op 22 mei, ruim drie weken voor de parlementsverkiezingen. Zoals de kaarten intussen geschud zijn, ziet het er sterk naar uit dat Di Rupo naar de Wetstraat 16 mag. De Facebookgroep vindt dat Dewinter zich in dat geval aan zijn belofte moet houden. Op 48 uur tijd verzamelde de groep maar liefst 16.000 leden, na 72 uur waren dat er al 30.000. Dewinter, wiens voornaam eigenlijk als ‘Philip’ wordt geschreven zo herinnert de Facebookpagina eraan, heeft al laten weten dat hij niet van plan is om zijn koffers te pakken.

De MR gaat op maandag 21 juni samenzitten om zich te buigen over de verkiezingsnederlaag van 13 juni. Volgens sommigen komt die debriefing evenwel "rijkelijk laat". "Maandag, dan zijn we intussen al acht dagen na de verkiezingen. Dat zijn vijgen na pasen", stelt Serge Kubla vrijdag in La Libre Belgique. Het Waals parlementslid noemt het "niet normaal dat men ons op die manier in onwetendheid houdt, na zo een belangrijke stembusslag, de aankondigingen over de persoonlijke toekomst van de voorzitter en een reeks andere beslissingen. Het lijkt me normaal dat men de partij inlicht." De genodigden voor het overleg van maandag werden via sms op de hoogte gebracht. Volgens La Libre gaat het niet om een partijbestuur, maar om een soort interparlementaire groep. De samenstelling ervan zal "voordeliger zijn voor Didier Reynders", vermoedt een waarnemer. Voor Kubla zelf is het alvast belangrijk dat de MR gaat "nadenken over haar imago en haar communicatie".

PS-kopstuk Philippe Moureaux toont zich vrijdag in De Morgen voorstander van een regering met een "ruime" tweederdemeerderheid. Beschikt de volgende bewindsploeg daar niet over, dan brengt dat volgens hem "enorme risico's" met zich mee. Een afspiegelingscoalitie - samengesteld uit de partijen van de Vlaamse en Waalse regering - telt echter slechts nipt 100 van de 150 Kamerzetels. Allesbehalve een ruime tweederdemeerderheid dus. Honderd zetels zijn weliswaar genoeg voor de tweederdemeerderheid die nodig is voor een grondige staatshervorming. Maar het maakt de coalitiepartners wel erg afhankelijk van elk van hun Kamerleden. Is er eentje niet akkoord, dan zien ze hun sleutel tot een grondwetswijziging immers al in rook opgaan. Dat Moureaux nu voor meer bewegingsruimte pleit, betekent echter niet dat hij meteen de MR aan boord wil hijsen. "Ook een spiegelcoalitie met Groen! er nog bij behoort tot de mogelijkheden", oppert de socialist. Bovendien verwacht Moureaux dat een coalitie met de liberalen problemen zou opleveren, omdat ook het FDF met voorzitter Maingain dan weer aan de onderhandelingstafel zal verschijnen. "Ondanks zijn intelligentie is Olivier Maingain er nooit in geslaagd om tot op het einde van de onderhandelingen aan de tafel te blijven zitten", verduidelijkt Moureaux. En aangezien ook N-VA-voorzitter en informateur Bart De Wever nog nooit een communautair akkoord sloot, hoopt Moureaux nog dat die "niet aan hetzelfde syndroom lijdt". Toch lijkt de benoeming van de N-VA'er tot informateur hem een logische keuze.

De verkiezingsoverwinning van de N-VA heeft Luc Coene, vicegouverneur van de Nationale Bank, zenuwachtig gemaakt, luidt het in financiële kringen. Want opeens is het niet meer zo zeker dat hij in augustus Guy Quaden kan opvolgen als gouverneur van de bank. Daarover waren afspraken gemaakt in de vorige regering. Die staan nu op de helling, bericht de krant De Tijd woensdag. Quaden heeft laten doorschemeren dat hij op post wil blijven tot er een volwaardige nieuwe regering is, ook al duurt dat nog enkele maanden. En als de N-VA, nu de grootste partij van het land, deel uitmaakt van die nieuwe regering, mag Coene zich zorgen maken. Hij trok immers net voor de verkiezingen nog zwaar van leer tegen de N-VA. De uitspraken van Luc Coene, vice-gouverneur van de Nationale Bank, over het "Bart De Wever-effect" op de internationale financiële markten waren pure nonsens. Dat schrijft N-VA’er Siegfried Bracke donderdag op zijn website. Siegried Bracke heeft het over een beschadigingsoperatie aan het adres van de N-VA waar hij "écht boos" om is. De uitspraken van Coene waren volgens de N-VA’er pure nonsens, aangezien de markten na de verkiezingsdag een remonte hebben ingezet. Bracke vindt dat Luc Coene zich met zijn uitspraken politiek gemengd heeft en zich niet "au-dessus de la mêlée" heeft geplaatst. "De Nationale Bank moet boven het gewoel staan, moet betrouwbaar en respectabel zijn", klinkt het. "Ik hou mijn hart vast als deze man de volgende gouverneur wordt." De kersvers verkozene voegt er nog aan toe dat hij er geen problemen mee heeft dat Coene de ex-kabinetschef van Guy Verhofstadt is Gisteren raakte het nieuws bekend dat de opvolging van de huidige gouverneur, Guy Quaden, door Luc Coene in augustus onzeker lijkt. Door de val van de regering blijft Quaden nog even op post.

De PS is de "geprivilegieerde partner" van de sp.a, maar de socialisten vormen een familie wiens leden "elkaar niet al te veel brieven hebben gestuurd de laatste jaren". Dat zei uittredend sp.a-fractieleider Bruno Tobback tijdens de uitzending La Première van de RTBF. In de vorige legislatuur maakte de PS deel uit van de regering, terwijl sp.a plaatsnam in de oppositiebanken. "We onderhielden de contacten, " gaf Bruno Tobback aan, " maar elk bleef in zijn rol." Sinds zondag benadrukt PS-voorzitter Elio Di Rupo geregeld dat de socialistische familie de grootste van het land is geworden. Toch blijft de sp.a een kleine partij in Vlaanderen, zelfs al heeft ze minder stemmen verloren aan N-VA dan andere partijen, nuanceerde Tobback. "Ik wil geen Vlaamse woordvoerder zijn van Elio Di Rupo", aldus Tobback, die wel zijn respect uitdrukt voor Di Rupo zelf en de partij die hij bestuurt. Onderling zijn PS en sp.a het echter "niet over alles eens", klonk het. Sp.a heeft niet de ambitie om de zaken in handen te nemen. "In Vlaanderen heeft links helemaal niet gewonnen en verliest de linkerzijde zelfs stelselmatig. Toch zijn we klaar om onze verantwoordelijkheid te nemen als er een perspectief is om vooruit te gaan. Dat is niet onmogelijk met N-VA", onderstreepte de sp.a-er, die verwees naar het Vlaams regeerakkoord dat volgens hem "zeer sociale accenten" bevat.

De consultatieronde van de koning zal wellicht woensdag of donderdag uitmonden in de benoeming van een informateur. Naast N-VA-voorzitter en verkiezingswinnaar Bart De Wever circuleert voor die functie de naam van sp.a-kopstuk Johan Vande Lanotte. Zijn partijgenoot en minister van Staat Willy Claes schoof Vande Lanotte in De Ochtend op Radio 1 alvast naar voren als een uitstekend kandidaat. "Vande Lanotte is iemand die aan alle voorwaarden voldoet waaraan iemand in deze delicate omstandigheden moet voldoen. Het is een man die de twee talen heel vlot spreekt, die het dossier perfect kent, die veel ervaring heeft en die het vertrouwen geniet aan beide kanten van de taalgrens", omschreef Claes lovend. Ook voor N-VA is Vande Lanotte volgens Claes zeker aanvaardbaar. "Je kan hem niet verdenken van enig Belgicisme. Hij staat open voor alle mogelijke thesissen", aldus Claes. Hij benadrukte wel dat het aan de koning is om de beste kandidaat aan te duiden en dat niemand zich daar eigenlijk hoort mee te bemoeien

De N-VA heeft haast een derde van de stemmen binnengerijfd. Is er dan toch een maatschappelijk draagvlak voor Vlaamse onafhankelijkheid?
De Croo: Natuurlijk niet. Wat is er gebeurd? Eerst zijn wij uit de onderhandelingen gestapt omdat we genoeg hadden van het immobilisme op federaal niveau en geen zin hadden om nóg een jaar aan te modderen. Vandaag zijn de kiezers ons gevolgd en hebben ze de stekker er voor de tweede keer uitgetrokken door twee partijen die in de federale regering zaten, de CD&V en de Open VLD, af te straffen. Dat hebben velen gedaan door op de N-VA te stemmen. Maar het is niet omdat grote stukken van de kaart van Vlaanderen nu geel kleuren, dat al die mensen België graag gesplitst zouden zien.
Van uw liberale concurrent Lijst Dedecker blijft na vandaag niet veel meer over. Alleen Jean-Marie Dedecker zelf haalt een Kamerzetel binnen. Opgelucht?
De Croo: De LDD is inderdaad herleid tot wat ze eigenlijk altijd al is geweest: Jean-Marie Dedecker. Ik maakte me daar ook niet zoveel zorgen over. Wel geloof ik dat de liberalen in Vlaanderen zich het beste in één partij kunnen consolideren. Dan staan we automatisch sterker. En er is overduidelijk toekomst voor een sterke liberale partij, want het gaat in heel Europa niet slecht met het liberalisme. Kijk naar het succes van de VVD in Nederland. Zelfs de uitslag van vandaag is een positief signaal: de N-VA behaalt 28 procent van de stemmen met een economisch programma dat verwant is met het onze.

Ontslagnemend vicepremier Guy Vanhengel plaatst grote vraagtekens bij de electorale strategie van zijn partij Open Vld. "We hebben niet alleen het De Wevers bedje gespreid, we hebben ook de lakentjes gewassen, zijn kussen gestreken, het warmwaterkruikje klaargelegd. Hij moest er alleen nog in gaan liggen", zegt Vanhengel dinsdag in een interview met De Standaard. Met het opblazen van de regering over een communautair knelpunt heeft partijvoorzitter Alexander De Croo zich volgens Vanhengel aan "een uiterst gevaarlijke oefening" gewaagd. De communautaire problemen overheersten de campagne. Te laat werden liberale thema's als belastingen en besparingen naar voren geschoven. Vanhengel stelt de positie van De Croo niet in vraag, maar vindt wel dat de nieuwe generatie wat meer respect mag opbrengen voor de oudere garde. "De vanzelfsprekendheid waarmee men doet alsof mensen met twintig, dertig jaar ervaring nitwitten zijn, dat heeft me gestoord", stelt hij. Hij spreekt ook over "misplaatste autoriteitsdrang".

FDF-voorzitter Olivier Maingain vindt dat de MR een politiek van opening moet voeren naar mensen uit de migrantengemeenschap, die traditioneel dichter bij de PS staan in Brussel. Maingain verklaarde dinsdag in de krant La Dernière Heure dat hij daar persoonlijk werk van wil maken. "Ik denk dat er een publiek in de migrantengemeenschap bestaat dat zin heeft in een ander discours dan dat van de PS. En dat evenmin gelooft in het verhaal van cdH, want dat heeft zijn beperkingen en staat te dicht bij de PS. Ik denk dat de perceptie van FDF bij dat publiek redelijk goed is", stelde Maingain. Het boegbeeld van FDF engageert zich persoonlijk om mensen uit de migrantengemeenschap naar de liberalen te lokken. "Bij MR moet er een ernstige kans worden gegeven aan deze kandidaten", stelt hij. MR verloor zondag de verkiezingen. De partij blijft wel de grootste in Brussel, maar moest ook daar terrein prijsgeven.

CdH is geen vragende partij om in de nieuwe federale regering te stappen, maar blijft wel bereid om mee te werken aan elk project dat het land uit de crisis kan loodsen en dat niet gestoeld is op sociaal-economische strengheid of separatisme. Dat heeft cdH-voorzitster Joëlle Milquet verklaard na afloop van het partijbureau van haar partij. Ze vindt dat N-VA aan de onderhandelingstafel moet en ze hoopt dat de partij daar lang genoeg blijft om tot een evenwichtig akkoord te komen over de staatshervorming. Zowel de voorzitster als andere partijkopstukken toonden zich niet al te ongelukkig over het verlies van een zetel. De partij heeft haar stabiliteit en geloofwaardigheid bewezen en wordt de derde partij in Wallonië en Brussel, klonk het. Milquet benadrukte ook dat MR en Ecolo elk een derde van hun kiezers verloren, de eerste in vergelijking met de verkiezingen van 2007 en de tweede in vergelijking met die van 2009. Alle cdH'ers erkennen dat N-VA aan zet is, maar ze twijfelen aan De Wevers capaciteiten als onderhandelaar. cdH stelt zich in elk geval sereen op en zal niet gaan voor de macht om de macht. De partij is bereid om, indien nodig, in de meerderheid te stappen om België uit de crisis te loodsen, maar ziet zich ook constructief functioneren in de oppositie.

Open Vld kiest nog niet voor de oppositie. Dat is maandag gebleken na afloop van het partijbureau. Voorzitter Alexander De Croo stelde dat het aan N-VA en PS is om een initiatief te nemen. Wel schuiven de Vlaamse liberalen twee breekpunten naar voren: er moet een verregaande staatshervorming komen en de besparingen mogen niet gebeuren met belastingverhogingen.

PS-voorzitter Elio Di Rupo vindt het nog te vroeg om het over de post van eerste minister te hebben. Dat heeft hij maandag gezegd na het partijbureau van de PS. Hij benadrukte dat de socialistische familie en N-VA de verkiezingen gewonnen hebben. Hij stond de pers te woord in het Frans en in het Nederlands en herinnerde aan de "verantwoordelijkheid" van de politieke leiders die moeten werken aan de "stabiliteit" van het land. De PS-voorzitter heeft naar eigen zeggen respect voor de "politieke persoonlijkheid" van N-VA-voorzitter Bart De Wever, met wie hij maandagochtend al contact had. Volgens Di Rupo, die benadrukte dat de programma's van de partijen erg verschillen, leidt de "uiteenlopende stemming" in het noorden en het zuiden van het land niet noodzakelijk tot "confrontatie". Elke gemeenschap van het land moet de boodschap van de andere gemeenschap aanhoren om tot een evenwichtige staatshervorming te komen, klonk het nog. De PS-voorzitter zou rond 16.30u door de koning ontvangen zijn, net na de audiëntie van Bart De Wever. (LEE)
In de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde heeft uittredend vice-premier Guy Vanhengel het grootste aantal Vlaamse voorkeurstemmen behaald en is daarmee best tevreden. "We hebben de schade kunnen beperken. In vergelijking met 2009 scoort Open Vld in het arrondissement zelfs beter. In vergelijking met 2007 beperken we het verlies tot 1,9 pct terwijl Open Vld in de kamer en in de Senaat gemiddeld met 5,2 pct en 6,8 pct achteruit gaat", aldus Vanhengel. Voor de tweede keer op rij haalt Vanhengel met zijn ploeg een atypische uitslag. In Brussel-Halle-Vilvoorde is Open Vld de tweede Vlaamse partij en het is ook het enige arrondissement waar Open Vld zijn aantal zetels behoudt. Vanhengel haalt alvast persoonlijk een hoge score. Met zijn 20.534 voorkeurstemmen staat hij in de top vijf van alle kandidaten van het arrondissement. Hij is de eerste Vlaming, de eerste vier zijn Franstalige kopstukken (Maingain (FDF), Onkelinx (PS), Milquet (CDH) en Picqué (PS)).

"Onze strategie was zeker niet Vlaams genoeg, dat is evident." Dat heeft CD&V-kopstuk Tony Van Parys maandag gezegd, bij aanvang van het partijbureau in de Wetstraat. Kamerlid Hendrik Bogaert sprak zich dan weer duidelijk uit vóór een Vlaams front, en wil "schouder aan schouder met N-VA" naar de onderhandelingen trekken. De positie van voorzitster Marianne Thyssen stelde niemand ter discussie. Verschillende kopstukken sijpelden maandagochtend het CD&V-hoofdkwartier binnen. Allemaal erkenden ze dat het slecht was. Toch benadrukten verschillenden onder hen dat er geen bijltjesdag zit aan te komen. "Leterme heeft het kopmanschap voor de verkiezingen al afgegeven", verduidelijkte Michel Doomst, die zijn Kamerzetel kwijt is. Niet de mensen, maar de strategie zat fout, luidt het verdict. "Onze strategie zat tegen de grondstroom in Vlaanderen, en dat hebben we betaald", aldus Van Parys. Ook Hendrik Bogaert wil weer "assertiever" gaan communiceren, maar denkt vooral dat CD&V nu "de waakhond van N-VA moet zijn". De bal ligt in het kamp van Bart De Wever, klonk het voorts unisono. Een paradox, merkte éminence grise Mark Eyskens op, "dat een ultra-Vlaams-nationalist nu de Belgische problemen moet gaan oplossen". Maar dat ook PS-voorzitter Elio Di Rupo aan zet is, stemt niet iedereen even gelukkig. Zo sprak Bogaert zich "niet principieel" uit tegen de socialist, maar minstens aan zijn Nederlands zal nog geschaafd moeten worden. "Ik kan me toch niet voorstellen dat de premier met een tolk moet rondlopen", besloot hij.

Na afloop van het CD&V-partijbestuur legde voorzitster Marianne Thyssen de bal uitdrukkelijk in het kamp van N-VA-voorzitter Bart De Wever. Meteen benadrukte ze wel dat haar partij zich constructief zal opstellen. "Het is niet aan ons om een formule uit te werken. Maar we willen niets blokkeren en we zullen helpen een oplossing te vinden", aldus Thyssen.

De Franstalige partijen hebben de keuze tussen enerzijds onderhandelen en tot een groot akkoord komen en anderzijds het uitsluiten van de N-VA en vasthouden aan een politiek en economisch status quo", met alle gevolgen van dien. Dat verklaarde N-VA-voorzitter Bart De Wever na afloop van het bureau van zijn partij. Hij herhaalde nog maar eens te willen praten en onderhandelen met de Vlaamse én Franstalige partijen, maar te wachten op een concreet initiatief van de koning. Om 15 uur wordt De Wever op het paleis in Laken verwacht. Hij gaat in op die uitnodiging en gaat de vorst zijn "visie op de zaken uitleggen". Door het colloque singulier kon De Wever niet zeggen wat hij de vorst precies gaat vertellen, maar hij maakte wel nog eens duidelijk hoe de kaarten volgens hem liggen. "Wij hebben nu het besef van de verantwoordelijkheid die we als partij moeten opnemen. We willen zo snel mogelijk aan de slag om te komen tot structuren die werken", zei hij. De Wever laat zich niet vastzetten in een tijdskader maar zei de komende zomer te willen gebruiken om te zien hoe er een regering gevormd kan worden en of er grote hervormingen mogelijk zijn. In functie van de zo maximaal mogelijke uitvoering van het N-VA-programma is De Wever bereid zijn "verantwoordelijkheid op te nemen", maar hij wil de post van eerste minister zeker aan een Franstalige aanbieden als dat een garantie zou bieden op grote hervormingen.

De Europese Commissie is ervan overtuigd dat België ondanks de "uitdagingen" in de nationale politiek een "efficiënt" en "ambitieus" voorzitterschap van de Europese Unie zal waarnemen. Zo heeft de Commissie maandag gereageerd op de verkiezingsresultaten in België. "Wij zijn ervan overtuigd dat België deze uitdaging het hoofd kan bieden en een efficiënt en ambitieus voorzitterschap kan hebben", zo verklaarde de woordvoerster van Commissievoorzitter José Manuel Barroso. De woordvoerster erkende wel dat de situatie in België na de federale verkiezingen van zondag "een uitdaging vormt, zoals dat het geval is voor elk land dat een regering aan het vormen is op een moment dat het Europese voorzitterschap zich aandient". België neemt vanaf 1 juli zes maanden lang het Europese voorzitterschap waar. Dat voorzitterschap gaat naar alle waarschijnlijkheid van start met een regering van lopende zaken. Bij de Commissie is men echter overtuigd van het Europese engagement van de politici en diplomaten van één van de stichtende lidstaten. Ontslagnemend premier Yves Leterme verzekerde Barroso vorige maand dat de voorbereiding op punt staat en dat België alles zal doen om het voorzitterschap in goede banen te leiden. De Europese pers is niet overtuigd. Kranten als Handelsblatt, El Mundo, International Herald Tribune en andere stellen zich vragen bij de impact van de politieke onzekerheid in het voorzittende land op een moment dat Europa op monetair en economisch vlak belangrijke beslissingen moet nemen.

Het Vlaams Belang is niet op sterven na dood en wil een bondgenoot zijn voor de N-VA in het streven naar onafhankelijkheid, maar stelt wel vast dat de partij van Bart De Wever nu een onderhandelde oplossing voor BHV nastreeft. Dat verklaarde partijvoorzitter Bruno Valkeniers na afloop van het partijbestuur van Vlaams Belang. Het bestuur heeft volgens hem sereen de verkiezingsuitslag geanalyseerd. Met een verlies van drie procent in vergelijking met de Vlaamse verkiezingen is het resultaat niet goed, erkent Valkeniers. Hij verwijst onder meer naar het stofzuigereffect van N-VA en het feit dat de eigen thema's - veiligheid en migratie -niet aan bod gekomen zijn tijdens de campagne. Het partijbestuur is evenwel van mening dat de basis van de partij sterk is en dat het Vlaams Belang verre van op sterven na dood is. "We gaan verder met volle moed", aldus Valkeniers. Voor hem is Bart De Wever en N-VA nu aan zet. Tegelijk wijst hij erop dat de nationalistische partijen meer dan 40 procent van de stemmen halen. Vanuit de oppositie wil Vlaams Belang proberen wezenlijke stappen te zetten naar de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Valkeniers betreurt wel dat De Wever nu spreekt over een onderhandelde oplossing van BHV. Vlaams Belang zal bij de eedaflegging in de Kamer op 6 juli een splitsingsvoorstel voor BHV indienen en de hoogdringendheid vragen. Daarnaast zal de partij de geldigheid van de stembusslag in vraag stellen, aldus Valkeniers.
Ecolo wacht de initiatieven van de koning af. Dat heeft co-voorzitter Jean-Michel Javaux maandag gezegd na afloop van het partijbureau. De Franstalige groenen gaan de komende uren wel al overleggen met hun collega's van Groen! over de interpretatie van de politieke situatie en over hoe ze hun samenwerking verderzetten. "Alles begint vandaag. De koning start zijn consultaties. Wij gaan in de komende uren overleggen met Groen!", zei Javaux. "De groene familie blijft zijn rol spelen: die van de dialoog", klonk het. De groenen spreken zich voorlopig niet uit over hun voorkeuren voor mogelijke coalities. "Het is wat te vroeg om daarover te spreken. Alle types coalities zijn mogelijk en je moet wat al moeilijk is, niet nog moeilijker maken", vond Javaux. Volgens hem is het helemaal nog niet zeker dat Ecolo deel zal uitmaken van de meerderheid. "Ik denk niet dat de groenen incontournable zijn." De score van N-VA maakt de situatie volgens Ecolo erg complex. De partij vraagt zich af hoe de programma's van de PS en de Vlaamse nationalisten, die erg ver uit elkaar liggen, te verenigen zijn. Binnen de "politieke tsunami" is Javaux tevreden met het resultaat van zijn partij, dat hij als een consolidatie interpreteert, met een zetel extra voor Groen!.

Francis Van de Woestyne, politiek journalist van La Libre Belgique: ‘De grote vraag die zich na deze uitslag stelt, is: zal de N-VA bereid zijn om compromissen te sluiten? De sterkte van Bart De Wever is net dat hij nog nooit compromissen heeft moeten sluiten. De Franstalige partijen hebben nu misschien wel begrepen dat er een staatshervorming zal moeten komen, maar hoe die er moet uitzien en hoe ver die gaat, daar denken ze nog steeds helemaal anders over dan de Vlaamse partijen. Toch denk ik dat een samenwerking tussen PS en N-VA mogelijk is, al geloof ik niet dat daar op voorhand al over gepraat is. Maar de PS is er wel klaar voor om samen te werken met de N-VA. Het gaat toch om een democratische partij, een cordon zoals bij het Vlaams Belang is niet nodig. Elio Di Rupo heeft de capaciteiten om premier te worden, en lijkt ook op weg naar de Wetstraat 16. Een voordeel daarbij is dat hij veel respect heeft voor Vlaanderen, maar zijn gebrekkige tweetaligheid is een probleem. Bovendien kan het premierschap een vergiftigd geschenk zijn voor hem, want volgens mij zal Di Rupo als premier het leven erg moeilijk gemaakt worden aan Vlaamse kant. Vooral omdat veel Vlamingen toch vinden dat ze recht hebben op dat premierschap. Daarom denk ik dat Johan Van de Lanotte als sp.a’er op dit moment misschien wel de grootste kans maakt om eerste minister te worden.’

Een eventueel premierschap voor PS-voorzitter Elio Di Rupo zal niet geruild worden tegen een verzwakking van de Franstalige rechten. Dat heeft aftredend vicepremier Laurette Onkelinx maandag verzekerd op RTL-TVI. Met een duidelijke overwinning van de PS en een socialistische familie die de grootste wordt, gonst het momenteel van de geruchten over een mogelijk Di Rupo I. "We gaan dat zeker niet ruilen tegen het loslaten van dat wat we tijdens de campagne verdedigd hebben", onderstreepte Onkelinx, verwijzend naar de bescherming van de rechten van de Franstaligen. Van ruilhandel zal geen sprake zijn. De socialistische topvrouw gaf aan dat Di Rupo nu aan de slag zal gaan met het oog op de regeringsvorming. Maar het is de koning die aan zet is, bracht ze in herinnering. En die is maandagvoormiddag alvast gestart met een eerste reeks consultaties.

Op het partijbureau van de Vlaamse socialisten werden maandag geen champagneflessen ontkurkt. "Dit is geen overwinningsfeest, maar we hebben standgehouden en dat is in de gegeven omstandigheden een verdienste op zich", verklaarde sp.a-voorzitster Caroline Gennez na afloop van de vergadering. Haar partij wil nu praten over de vorming van een regering, maar benadrukt niet aan zet te zijn. "Wij mikken enkel op de realisatie van ons programma", zei Gennez. Sp.a deed het zondag nog slechter dan de al desastreuze verkiezingsuitslagen van 2007 (16,3%) en 2009 (15,3%), maar volgens Gennez heeft haar partij standgehouden. "De regeringspartijen werden afgestraft, de Vlaamse oppositie heeft standgehouden. En wij zijn de leidende partij aan de progressieve zijde", luidde het. Gennez herhaalde dat nu de koning, N-VA en PS aan zet zijn. De Vlaamse socialisten zijn bereid te praten over hun programma en pleiten naar eigen zeggen voor fundamentele hervormingen, maar wachten "in alle bescheidenheid" op stappen van de winnaars. Over coalities wil Gennez zich niet uitspreken ("wij stellen geen exclusieven, veto's of deadlines"), maar ze wees er wel uitdrukkelijk op dat haar partij in de Vlaamse regering samenwerkt met CD&V en N-VA en dat sp.a uiteraard goeie contacten heeft met de PS. "Je moet ook over de taalgrens samenwerken. Ik weet niet of De Wever daartoe bereid is of kiest voor een verrottingsstrategie", stelde de voorzitster. Over wijzigingen aan de interne partijstructuur werd op het partijbureau naar verluidt niet gesproken.

Groen! sluit een regeringsdeelname niet uit. "Wij zijn bereid om op basis van ons programma deel te nemen aan een regering." Dat heeft Groen!-voorzitter Wouter Van Besien maandagmiddag verklaard. Groen! wil een eventuele regeringsdeelname bespreken met de Franstalige collega's van Ecolo. Als het van Groen! afhangt, wordt alvast opnieuw een gezamenlijke fractie met Ecolo op poten gezet. Groen! groeit in Vlaanderen naar 7 procent (+0,6 procent) en klimt van 4 naar 5 Kamerzetels. De partij verliest haar zetel in Brussel-Halle-Vilvoorde (Tinne Van der Straeten), maar verovert er met Kristof Calvo een tweede in Antwerpen en een eerste in Leuven met professor Eva Brems. "Er is één grote winnaar en dat is N-VA en een tweede winnaar en dat zijn wij. En we zijn heel blij dat we dat hebben kunnen realiseren met een boodschap van dialoog en solidariteit", aldus Wouter Van Besien. In de Senaat behoudt Groen! 1 rechtstreekse verkozene, Freya Piryns. De partij heeft ook recht op een gemeenschapssenator. Het is volgens voorzitter Van Besien nog niet uitgemaakt of Luckas Van der Taelen gemeenschapssenator blijft.

Leonard Zelig revisited?



18 juni 2010 'Regeringsonderhandelingen mogen niet te lang duren'
Herman Van Rompuy waarschuwt dat de onderhandelingen voor een nieuwe federale regering niet te lang mogen aanslepen. Want anders gaan er weer vragen opduiken over de crisis in België die gevaarlijk zijn voor de stabiliteit van het land, zo zei de Europese president. Volgens Van Rompuy is er na de federale verkiezingen van 13 juni in het buitenland opnieuw bezorgdheid naar boven gekomen over de toekomst van België. 'Momenteel gaat het nog bij manier van spreken, maar we mogen geen lange regeringscrisis hebben vooraleer dat men daar echt heel veel vragen over stelt', zo verklaarde Van Rompuy. Voorts mogen de perikelen rond de regeringsvorming volgens de permanente voorzitter van de Europese Raad niet beletten dat de nodige budgettaire en economische maatregelen worden genomen. 'We hebben nood aan een stabiele regering want Europa zal veel strenger toekijken, ook de financiële markten', aldus Van Rompuy.



Beginnend als betweter, eindigend als iemand die het zelf ook niet weet". Om Frénk Van Der Linden te parafraseren.

In de fundamentele dogmaticus Herman V.R. Zelig schuilt blijkbaar ook een moralist met een constante, neurotische neiging zichzelf te verklaren. Of hij zijn bestaan van een alibi moet voorzien, een dwingende reden waarom juist hij ooit als zaadcel de race van al die andere kikkervisjes heeft gewonnen.

Gek van geldingsdrang? Van prestatiedrang naar arrogantie. Voelt hij zich een lelijk eendje, een nobody. Hij wil aandacht. Het maakt niet eens uit van wie. Zolang dat grote gat in hem maar wordt gevuld. Hij zoekt applaus. Ze vinden hem misschien niet aardig, maar wel goed? Dat is zijn overlevingsstrategie. Hij denkt het allemaal zo slim op een rij te hebben. Dat ziet men wel vaker, mensen die het bijzonder goed aan anderen kunnen uitleggen, maken er zelf een potje van.

Zijn ogen schieten verlegen weg naar de hoeken van de ruimte of richting schoenpunten. De te haastige manier van antwoord geven als iemand hem iets vraagt, uit angst dat mensen anders in zijn ogen kunnen zien dat hij toch niet luistert. Het onvermogen te luisteren. Telkens knikkend, onzinnige tussenwerpingen makend, het gesprek in vermoeiende zijpaden leidend.

Hij staat op, poetst de tanden en kleedt zich vervolgens met moeite aan. De naam Herman zegt dit hem iets als hij in de spiegel kijkt? Er is een zekere aanwezigheid op deze wereld die met Herman werd aangeduid, maar of hij dat is? Ik heb eindelijk succes. Al die jaren smachten, ploeteren, zwoegen, slijmen, chanteren en smeken zijn dus toch nog ergens goed voor geweest. Al is het wel zo dat het terrein waarop hij succes heeft behaald - het acteren in een soap - nooit zijn beoogde territorium is geweest. Wat ben ik toch een schraal, zielig, pathetisch ventje zonder fatsoen, denkt hij bij zichzelf. Je bent een pathetische lul, roept zijn spiegelbeeld terug als een echo. Opnieuw, en opnieuw, en opnieuw. Ad infinitum, ad nauseam.

Hij merkt bij zichzelf dat het ongeduld met zijn medemens zich manifesteert in een ondraaglijke jeuk op zijn rug, precies tussen beide schouderbladen, de plek waar hij tastend met machteloze vingers net niet bij kan.

Hij blijft het liefst aan de buitenkant van de dingen. Dat is veiliger. Minder kans op besmetting. Dat is in essentie een laffe levenshouding, Herman, dat snap je toch wel, repliceert zijn spiegelbeeld, je laat je nergens mee in, houd je overal buiten en op je sterfbed kun je zeggen: ik heb me nooit laten meeslepen.

Gelukkig zijn er nog momenten waarop hij even alleen kan zijn, zich onbespied kan overgeven aan de enige activiteit die hij werkelijk wil: een nieuwe haiku à la Schiller op een groot wit blad

Nil Volentibus Arduum
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!

Hij logt in op het internet.



Dat Statler en Waldorf maar eindeloos op het knopje blijven drukken. Beaker's Ballad forever

donderdag 24 juni 2010

Het China syndroom II - Cd&V



Wat zich nu afspeelt in het cenakel van de Cd&V is de ultieme en perfecte remake van Greenaway”s “The cook, the thief his wife & her lover”. Het aangepaste script.

Elke avond bezoekt YL, de would-be leider van de criminele bende Cd&V, in gezelschap van zijn MT het restaurant La Frandre, waarvan hij, zo verhoopt hij althans, mede-eigenaar is. Als M op een avond een historicus ontmoet die zo anders is, voelt ze zich onmiddellijk tot hem aangetrokken. Er ontstaat een relatie waarbij zij elkaar elke avond op een andere plek in het restaurant gepassioneerd liefhebben. De kok is hun helper, en medeplichtige, die telkens voor een veilige plek zorgt. Hun romance wordt ontdekt en Y zijn handlangers nemen op een gruwelijke manier wraak, maar dit is kinderspel vergeleken bij hetgeen M aan Y voorschotelt.



Er lijkt totaal geen beschaving in het restaurant, quid Cd&V, aanwezig te zijn waar smerigheid en verdorvenheid in alle hun schakeringen vertoond worden. Een grote walging en kotsneigingen halen de bovenhand bij het aanschouwen van deze zoveelste nacht van de lange messen door heren en dames van stand, die zichzelf, bij de gratie van god, clerus en monarchie, uitgeroepen hadden tot de betere kring van de samenleving. Wat een apotheose. Wat een grandeur in mineur! Het einde van het “do-re-mi” op Alpijnse bergflanken? Wat een lol! Leedvermaak kent nu absoluut geen grenzen van Aalter tot Zoutleeuw.

Het is te hopen dat Cd&V verder implodeert, een Vlaamse variant op het China syndroom.

“We (will) come back with a vengeance” luidt nu het leidmotief, net zoals tijdens het voorspel bij de federale verkiezing 2007. De vraag is evenwel wat de Cd&V met die wraak van toen bereikt heeft behalve zichzelf in de vernieling te rijden. “Dit was duidelijk de kroniek van een aangekondigde dood” en “ook de grootste idioot kon weten dat dit tot een electorale afstraffing zou leide" zijn nu de geijkte statements, eerder holle frazen. Gefundeness Fressen om het leedvermaak te stofferen. De immense dolle pret en leedvermaak met de (presumably) powers-that-be van de Cd&V. Paladijnen genoeg in hun rangen om hiervoor in aanmerking te komen. Te beginnen met de Kempense ijdeltuit bij uitstek, Servais Verherstraeten, die belast wordt met de reiniging van de (geiten)stal. Dat wordt pas leuk! Deze Hercules moet in elk geval Sisyfus indachtig zijn. De “pearly gates” staan open: de omkering van de waarden zoals die voor velen blijkbaar in marmer gebeiteld bleken te zijn. Verkeerd dus. Liggen de Vlaamse elyseese velden in het verschiet als Kris Peeters & co. eieren voor hun geld kiezen en overstappen naar de NVA? Deze keer zal ik overlopers niets verwijten. Gelet op de achtergrond van Peeters, gepokt en gemazeld door UNIZO en VOKA, en de relatie tussen deze laatste twee organisaties en de NVA lijkt dit scenario niet onoverkomenlijk noch een wishful thinking. Of toch?

Op dit forum hebben we het op 7 juni 2010 bescheurd van het lachen omtrent de outing van Marianne en de broek van Bart. Is nu de tijd rijp om een vervolg te schrijven? Allicht.

24 juin 2010

Yves Leterme heeft woensdag toegegeven dat hij mee verantwoordelijk is voor het slechte verkiezingsresultaat van de Vlaamse christendemocraten. Leterme zegt bereid te zijn intern het debat over zijn toekomstige functie te voeren. Hij doet dat daags na het ontslag van CD&V-boegbeeld Marianne Thyssen. "Wat mezelf betreft, heb ik zowel voor als na de verkiezingen al verschillende keren gezegd dat ik in deze ook een verantwoordelijkheid heb, en dat ik die ook wens op te nemen", zo verklaarde Leterme tijdens een persconferentie.


"Ik ga het gesprek aangaan over mijn rol en de plaats die ik op termijn zal innemen in de Belgische politiek". Leterme benadrukte wel dat hij uit respect voor de CD&V-militanten en de kiezers dat debat binnenskamers wil voeren, "niet op straat, en niet in de media".

Een evaluatiecommissie zal rustig de verkiezingsnederlaag van CD&V evalueren. Dat zegt CD&V-interimvoorzitter Wouter Beke na het ontslag van Marianne Thyssen als voorzitster. Beke, die voor de tweede keer in twee jaar tijdelijk aan het hoofd komt van CD&V, maakte donderdagochtend op Radio 1 duidelijk dat hij zich niet laat opjagen.


Walkuren en de Wilde Jacht (1872, P.N.Arbo.

En over de wolken rijden Walkuren
gereed voor het gevecht
Schuld draagt het schild
en naast haar rijden de andere
met speren en helmen en schilden


Hij wees erop dat in de partij was afgesproken dat een commissie onder leiding van ontslagnemend Kamerfractieleider Servais Verherstrareten de evaluatie van de nederlaag zal maken. Maar hij uit ook voorzichtige kritiek. 'Uiteraard hebben wij die verkiezingen verloren en zit daar een grote verantwoordelijkheid voor iedereen die de voorbije drie jaar verantwoordelijk is geweest voor die crisis en dit regeringsbeleid', zo luidt het. Inhoudelijk is volgens Beke de lijn die van de Octopusnota over de staatshervorming van de Vlaamse regering. De interimvoorzitter ontkent dat er 'clans' zijn binnen CD&V. Hij vindt dat de eenheid in de partj nu naar boven moet komen. Beke bevestigt dat hij de regeringsonderhandelingen voor CD&V gaat leiden als de partij mee aan tafel zit.

Steven Vanackere was verrast door het ontslag van partijvoorzitster Marianne Thyssen. Zelf sluit hij alvast uit een gooi te zullen doen naar het voorzitterschap. Huidig interim-voorzitter Wouter Beke ontkent intussen dat er sprake is van clans binnen CD&V. "Ik had niet zien aankomen dat Marianne Thyssen dergelijke persoonlijke beslissing zou nemen", zei Vanackere donderdag in De Ochtend (Radio 1). Zelf voorzitter worden noemt hij "het laatste van mijn ambities. Geen sprake van". Vanackere merkt op dat Thyssen een duidelijke persoonlijke beslissing heeft genomen. "Ik denk dat heel veel mensen persoonlijke beslissingen te nemen hebben in de dagen en uren die komen". Hij ontkent dat dit een signaal is naar ontslagnemend premier Yves Leterme. Door ervoor te kiezen geen boegbeeld te zijn, heeft Leterme volgens Vanackere een signaal gegeven. "Hij heeft een stap opzij gezet, ik weet niet goed wat men nu verwacht." Beke geeft toe dat zijn partij de verkiezingen verloren heeft en dat daar "een grote verantwoordelijkheid (zit) voor iedereen die de voorbije drie jaar verantwoordelijk is geweest voor die crisis en dit regeringsbeleid, maar wij hebben ook afgesproken dat er een evaluatiecommissie zal geïnstalleerd worden. Die zal op een rustige manier de evaluatie maken". Wat de zogenaamde clans binnen de partij betreft, zegt Beke daar veel over in de kranten te lezen, "maar ik kan mij moeilijk inbeelden dat dit zo naar voor komt (...) Als ik dat op mezelf projecteer, zou ik niet weten tot welke clan ik zou behoren".

Yves Leterme betreurt het ontslag van Marianne Thyssen als partijvoorzitster, maar aanvaardt haar beslissing. Leterme heeft woorden van dank “voor al haar uitstekende werk en in het bijzonder voor de bewonderenswaardige wijze waarop ze de partij door een zeer moeilijke en ondankbare tijd heeft geleid.” Hij wenst haar alle succes en geluk toe in al haar verdere ondernemingen.


“Zoveelste slachtoffer van Leterme” Thyssen stapte woensdag op. Haar besluit komt er na de zware verkiezingsnederlaag voor CD&V op 13 juni. Binnen CD&V werd emotioneel gereageerd. De Vlaamse kranten zijn donderdag vlijmscherp voor Leterme. Ze wijzen erop dat Thyssen in een rol (als lijsttrekker voor de Senaat, nvdr.) werd geduwd die ze eigenlijk niet wilde. Het beleid van Leterme was de echte inzet van de verkiezingen, merkt Yves Desmet van De Morgen op. “In plaats van de confrontatie aan te gaan, ging hij schuilen in West-Vlaanderen”. Volgens Desmet is Thyssen het “zoveelste slachtoffer van Leterme”. Dat Thyssen het kopmanschap in de handen geduwd kreeg, kan voor Bart Sturtewagen van De Standaard twee dingen betekenen: "Ofwel is Leterme de meest eenzelvige cynicus die ooit in de Wetstraat rondliep, ofwel was hij intellectueel niet in staat om in te zien tot welke ravage dit zou leiden." Volgens Luc Van der Kelen van Het Laatste Nieuws valt CD&V in twee kampen uiteen: het rechts-nationalistische kamp met Kris Peeters, Tony Van Parys en Stefaan De Clerck, en het Renders-Cortebeeck-blok van het ACW met Steven Vanackere en Inge Vervotte. "Er is een derde kamp, maar dat bestaat uit één man: Het kamp-Leterme. Die werkt hoofdzakelijk voor zichzelf", luidt het. "Een man van eer zou zich nu solidair verklaren met zijn moegetergde partijvoorzitster en zelf ook een stap opzij aankondigen", schrijft Paul Geudens in Gazet van Antwerpen. "Leterme minister in de regering-Di Rupo, dat zou toch echt wel de schaamte voorbij zijn".

Wouter Beke ontkent donderdag dat er sprake is van clans binnen de partij. "Als ik dat op mezelf projecteer, zou ik niet weten tot welke clan ik zou behoren", zegt hij. Beke herhaalde dat een commissie is geïnstalleerd die de verkiezingsnederlaag op een rustige manier zal evalueren. Daarna komen er nieuwe voorzittersverkiezingen.

23 juni 2010

Marianne Thyssen neemt ontslag. Dat heeft ze woensdagavond bevestigd tijdens een persconferentie. Wouter Beke wordt interimvoorzitter. Nieuwe voorzittersverkiezingen bij CD&V komen er na de eventuele regeringsonderhandelingen en na de evaluatie van de verkiezingsnederlaag. Het ontslag van Thyssen volgt na de nederlaag van de partij tijdens de federale verkiezingen van13 juni. Thyssen was bij die verkiezingen als Senaatslijsttrekker het boegbeeld van CD&V in opvolging van Yves Leterme. De partij haalde met iets meer dan 17 procent echter haar slechtste resultaat ooit. Ze neemt uiteindelijk toch ontslag. Op de persconferentie na afloop van een vergadering van het partijbestuur bij CD&V zei Thyssen woensdagavond dat ze haar beslissing dinsdagmorgen heeft genomen. 'Niemand in de partij had haar daarom gevraagd, maar niemand heeft me van het tegendeel kunnen overtuigen', aldus Thyssen. Ze wees erop dat ze zich twee jaar lang maximaal heeft ingezet.


Marianne's kelk: an original German WW2 medical nursing feeder cup for feeding wounded soldiers. Made of white porcelain for the needs of the Wehrmacht. Rare type with attractive Gothic style red cross. Used in the Lazarett field hospitals, this was the best way to give liquid food or medicines to wounded soldiers.

'Ik heb er al mijn energie in gestoken en dat heeft veel van mijn krachten gevergd. Mee door de slechte verkiezingsuitslag ben ik ervan overtuigd de fakkel door te geven aan iemand die zich daar honderd procent kan voor geven', aldus Thyssen. Bij de voorzittersverkiezingen in mei 2008 werd Thyssen door meer dan 96 procent van de CD&V-leden verkozen.

Een commissie moet onder leiding van Servais Verherstraeten de verkiezingsuitslag onderzoeken. Intussen blijkt de algemene vergadering bij de partij dinsdag te zijn uitgesteld en kwam partijvoorzitster Marianne Thyssen niet opdagen voor een fractievergadering. Volgens enkele kranten groeit de onrust bij CD&V na de verkiezingsnederlaag op 13 juni. De Standaard meldde woensdag dat de analyse van de nederlaag met de dag harder wordt. 'Er zijn zware fouten gemaakt, te beginnen bij de top van de partij, en er moet 'iets' gebeuren', zo luidt het. Volgens de krant wordt gekeken naar Vlaams minister-president Kris Peeters om de lijnen uit te zetten. Partijvoorzitster Marianne Thyssen gaat de regeringsonderhandelingen voor CD&V leiden, maar voor het communautaire speelt Peeters de eerste viool. In enkele commentaarstukken in de kranten wordt er woensdag gewezen op de situatie bij CD&V. In De Ochtend op Radio 1 verklaarde Knack-directeur Rik Van Cauwelaert dat de partij in een precair moment zit. Volgens Van Cauwelaert weet niemand in de partij wat er momenteel moet gebeuren. Hij ziet een tweestrijd" tussen de Vlaamse lijn van Peeters en het sociale middenveld, dat een andere richting wil volgen. Van Cauwelaert ziet momenteel niemand om de leiding van de partij over te nemen. 'Tenzij Kris Peeters, maar die leidt de Vlaamse regering'.

14 juni 2010

Marianne Thyssen heeft maandag herhaald dat N-VA aan zet is, maar dat haar partij zich constructief zal opstellen en mee zal onderhandelen als ze gevraagd wordt. Het is niet aan ons om een formule uit te werken. Maar we willen niets blokkeren en we zullen helpen een oplossing te vinden, zo verklaarde Thyssen na afloop van het partijbestuur bij CD&V. Ze herhaalde dat het initiatief bij Bart De Wever ligt nadat hij een heel groot mandaat van de kiezer heeft gekregen. 'Hij zal moeten zorgen dat er niet alleen bruggen gebouwd worden, maar dat we elkaar over die bruggen ook kunnen vinden', aldus de CD&V-voorzitster.